روزگاری بر امت اسلام خواهد آمد که قدرت و سیطره حاکمانه بر توده های مردم جز از راه قتل و خون ریزی و جز به وسیله زور و فشار به دست نمی آید.
( سیاتی علی الناس زمان لاینال الملک فیه الا بالقتال و التجبر )
و ثروت و رفاه مالی جز از راه غصب حقوق مظلومان و تجاوز به طبقات ضعیف و استثمار توده مردم و بخل ورزی و امساک در ادای حقوق مالی و بی اعتنایی به نیازهای محرومان تامین نمی شود.
(ولا الغنی الا بالغصب و البخل)
و محبوبیت یافتن جز با بیرون راندن روح دین از زندگی و وجود خویش و سرنهادن به فرمان هوس های نفسانی امکان پذیر نیست.
( و لا المحبت الا باستخراج الدین و اتباع الهوی )
هر کس آن زمان را درک کند ،باید بر فقر و تهیدستی صبر كند و در برابر انگیزه های مال اندوزی و رفاه مقاومت ورزد ؛ در حالی كه می تواند او نیز مانند همه كسانی كه در جریان معمولی زمان سیر می كنند با استفاده از روش های متداول ( رانت خواری) ، خویشتن را از غنای مالی برخوردار سازد.
( فمن ادرک الزمان فصبر علی الفقر و هو یقدر علی الغنی)
باید بر تنهایی و بی نامی و بدنامی صبر كند و در برابر انگیزه شهرت طلبی و محبت طلبی و محبوبیت مقاومت ورزد.
( و صبر علی البغضه و هو یقدر علی المحبه)
باید بر رتبه های فروتر اجتماعی صبر كند ؛ با محرومیت از مقامات عالی و مناصب نام و نان دار بسازد و از امكان خود برای نیل به عنوان و مقامی كه در راه آن به چندین جنایت و نامردی باید آلوده گشت ، استفاده نكند.
( و صبر علی الذل و هو یقدر علی العز )
خدا پاداشی را كه به پنجاه مومن و راست كردار زمان پیامبر می دهد ، به چنین كسی عطا خواهد فرمود.
( آتاه الله ثواب خمسین صدیقا ممن صدق بی )
(كافی ، ج۲ ، ص ۹۱)
