چقدر با خدا رفیقی؟
- نویسنده موضوع نورا
- تاریخ شروع
پاسخ : چقدر با خدا رفیقی؟
میگوید: ما به شما«معیاری»میدهیم تا ایمان خود را آزمایش کنید و درجه ایمان خود را شناسایی کنید، و این آیه ملاکی است هم برای گذشتگان و هم برای آیندگان . هر کس میخواهد ببیند چقدر با«خدا»دوستی دارد ببیند که چقدر با«مرگ»دوستی دارد . اگر میخواهید ببینید که بین او و خدا چقدر فاصله افتاده است، ببینید که بین او و مرگ چقدر فاصله افتاده است .
اگر انسان اعلم علما باشد اما با این معیار تطبیق نکند قرب عندالله ندارد . شما اگر معروفترین و مقدسترین اشخاص باشید،حتی مردم آب دهان شما را هم برای شفا ببرند و... اینها هیچکدام ملاک قرب شما به خدای تعالی نخواهد بود . باید به خود رجوع کنید و ببینید که با«مرگ»چه رابطهای دارید ؟!
میگوید: ما به شما«معیاری»میدهیم تا ایمان خود را آزمایش کنید و درجه ایمان خود را شناسایی کنید، و این آیه ملاکی است هم برای گذشتگان و هم برای آیندگان . هر کس میخواهد ببیند چقدر با«خدا»دوستی دارد ببیند که چقدر با«مرگ»دوستی دارد . اگر میخواهید ببینید که بین او و خدا چقدر فاصله افتاده است، ببینید که بین او و مرگ چقدر فاصله افتاده است .
اگر انسان اعلم علما باشد اما با این معیار تطبیق نکند قرب عندالله ندارد . شما اگر معروفترین و مقدسترین اشخاص باشید،حتی مردم آب دهان شما را هم برای شفا ببرند و... اینها هیچکدام ملاک قرب شما به خدای تعالی نخواهد بود . باید به خود رجوع کنید و ببینید که با«مرگ»چه رابطهای دارید ؟!
پاسخ : چقدر با خدا رفیقی؟
چون آن قبیل مسائل را گاهی خدای تعالی از باب امتحان صورت میدهد !!! ممکن است یک کسی«قطب»باشد، «تصرفاتی»هم انجام بدهد، و مردم هم چیزهایی از او ببینند اما اینها هیچکدام دلیل و معیار«تقرب» انسان نخواهد بود، و قرآن اخطار میدهد که مبادا«فریب»بخورید ! پس این آیه که میگوید: اِنْ کانَتْ لَکُمُ الدارُ الاخِرَه عِنْدَالله ...
در واقع دارد میگوید که: انسان ! همانطوریکه تب را با میزان الحراره اندازه میگیرند، تو هم میزان ارادت خودت را به من با میزان ارادت خودت با مرگ اندازه گیری کن ! هر اندازه که انسان تب داشته باشد، دلیل بر این است که توی وجودش یک میکروب و یک کانون چرکی وجود دارد، و وقتی که تب قطع شد معنایش این است که چرکها فرو نشسته است.
چون آن قبیل مسائل را گاهی خدای تعالی از باب امتحان صورت میدهد !!! ممکن است یک کسی«قطب»باشد، «تصرفاتی»هم انجام بدهد، و مردم هم چیزهایی از او ببینند اما اینها هیچکدام دلیل و معیار«تقرب» انسان نخواهد بود، و قرآن اخطار میدهد که مبادا«فریب»بخورید ! پس این آیه که میگوید: اِنْ کانَتْ لَکُمُ الدارُ الاخِرَه عِنْدَالله ...
در واقع دارد میگوید که: انسان ! همانطوریکه تب را با میزان الحراره اندازه میگیرند، تو هم میزان ارادت خودت را به من با میزان ارادت خودت با مرگ اندازه گیری کن ! هر اندازه که انسان تب داشته باشد، دلیل بر این است که توی وجودش یک میکروب و یک کانون چرکی وجود دارد، و وقتی که تب قطع شد معنایش این است که چرکها فرو نشسته است.
پاسخ : چقدر با خدا رفیقی؟
همانطوری که چرک در بدن انسان موجب تب میشود گناه هم در وجود انسان موجب وحشت از مرگ میشود و موجب علاقه به دنیا میشود . یعنی هر وقت میبینی که دکتر میگوید شما تب دارید، معنایش این است که یک جای بدن شما گرفتار تب میباشد و عفونت دارد . و وقتی هم که انسان وحشت ازمرگ دارد معنایش این است که یک جایش چرک دارد، چرک گناه ! این چرکها که برطرف شود آن تب هم فرو خواهد نشست، و درجهاش پایین خواهد آمد .
«نماز» انسان را بیدار میکند کهای انسان تو بندهای ! مبادا که«سجده»نکنی ! البته گاهی هست که انسان احساس بندگی میکند و سجده میکند؛ و گاهی هم هست که آنقدر سجده میکند تا یک وقت احساس بندگی کند . درست مثل اینکه گاهی موتور روشن میشود، و آنگاه ماشین راه میافتد و گاهی هم موتور خاموش است و هر چه هم که استارت میزنی موتور روشن نمیشود، و آنقدر آن را هُل میدهی و چرخش را به حرکت در میآوری تا یک وقت موتور روشن شود و راه بیفتد . ما نمازمان مثل هل دادن ماشین است !
همانطوری که چرک در بدن انسان موجب تب میشود گناه هم در وجود انسان موجب وحشت از مرگ میشود و موجب علاقه به دنیا میشود . یعنی هر وقت میبینی که دکتر میگوید شما تب دارید، معنایش این است که یک جای بدن شما گرفتار تب میباشد و عفونت دارد . و وقتی هم که انسان وحشت ازمرگ دارد معنایش این است که یک جایش چرک دارد، چرک گناه ! این چرکها که برطرف شود آن تب هم فرو خواهد نشست، و درجهاش پایین خواهد آمد .
«نماز» انسان را بیدار میکند کهای انسان تو بندهای ! مبادا که«سجده»نکنی ! البته گاهی هست که انسان احساس بندگی میکند و سجده میکند؛ و گاهی هم هست که آنقدر سجده میکند تا یک وقت احساس بندگی کند . درست مثل اینکه گاهی موتور روشن میشود، و آنگاه ماشین راه میافتد و گاهی هم موتور خاموش است و هر چه هم که استارت میزنی موتور روشن نمیشود، و آنقدر آن را هُل میدهی و چرخش را به حرکت در میآوری تا یک وقت موتور روشن شود و راه بیفتد . ما نمازمان مثل هل دادن ماشین است !
پاسخ : چقدر با خدا رفیقی؟
یعنی اول سجده میکنیم تا احساس عبودیت نماییم، تا که یادمان بیاید که بنده هستیم . گاهی یک ماشین تا یک کیلومتر هم برده میشود اما باز هم روشن نمیشود، اما نباید خسته شد . به ما گفتهاند که این ماشین را راه بیندازید و خسته نشوید، زیرا که روزی خواهد آمد که این ماشین شروع به حرکت خواهد نمود . باید آنقدر نماز بخوانی تا احساس بندگی کنی . اما کسانی هم هستند که آنها ابتدا احساس بندگی میکنند، و بعد سجده میکنند، آنها به ماشینهایی میمانند که موتورشان روشن است .
علی(ع)میفرماید: بَلْ وَجَدْتُکَ اَهْلاً لِلْعِبادَه فَعَبْدتُکَ . خدایا ! تو را اهل دیدم برای اینکه عبادتت کنم لذا تو را عبادت میکنم .
یعنی اول سجده میکنیم تا احساس عبودیت نماییم، تا که یادمان بیاید که بنده هستیم . گاهی یک ماشین تا یک کیلومتر هم برده میشود اما باز هم روشن نمیشود، اما نباید خسته شد . به ما گفتهاند که این ماشین را راه بیندازید و خسته نشوید، زیرا که روزی خواهد آمد که این ماشین شروع به حرکت خواهد نمود . باید آنقدر نماز بخوانی تا احساس بندگی کنی . اما کسانی هم هستند که آنها ابتدا احساس بندگی میکنند، و بعد سجده میکنند، آنها به ماشینهایی میمانند که موتورشان روشن است .
علی(ع)میفرماید: بَلْ وَجَدْتُکَ اَهْلاً لِلْعِبادَه فَعَبْدتُکَ . خدایا ! تو را اهل دیدم برای اینکه عبادتت کنم لذا تو را عبادت میکنم .
پاسخ : چقدر با خدا رفیقی؟
آیا باید از خدا بترسی که بد نباشی؟ یا میشود با خدا رفیق بود و در عین حال از او ترسید؟
ترس از خدا در واقع ترس از گناهانی است که دامنمان را بدانها آلودیم و در صحنهی قیامت، وقتی، آن دادار ازل و ابد، حقیقت عمل هر کس را به او باز پس میگرداند،
برخی اعمال همچون نیش و کنایههای نابجا، مار و عقربهایی میشود و به جانمان میافتد و ما اگر واقع بین باشیم از عقاب آنچه بر دست و زبانمان رفته وحشت داریم،
نه از خدای مهربان و دوست داشتنی. اما اگر در دوستی با خدا، صادق باشیم، اصلاً محال است آگاهانه گرد گناه پرسه بزنیم.
آیا باید از خدا بترسی که بد نباشی؟ یا میشود با خدا رفیق بود و در عین حال از او ترسید؟
ترس از خدا در واقع ترس از گناهانی است که دامنمان را بدانها آلودیم و در صحنهی قیامت، وقتی، آن دادار ازل و ابد، حقیقت عمل هر کس را به او باز پس میگرداند،
برخی اعمال همچون نیش و کنایههای نابجا، مار و عقربهایی میشود و به جانمان میافتد و ما اگر واقع بین باشیم از عقاب آنچه بر دست و زبانمان رفته وحشت داریم،
نه از خدای مهربان و دوست داشتنی. اما اگر در دوستی با خدا، صادق باشیم، اصلاً محال است آگاهانه گرد گناه پرسه بزنیم.
پاسخ : چقدر با خدا رفیقی؟
روایت شده: روزی رسول خدا (ص) به اصحاب فرمودند: «کدام یک از دستآویزهای ایمان محکمتر است؟
بعضی گفتند: نماز، گروهی گفتند: زکات، عدهای اظهار داشتند: روزه، برخی گفتند: حج و عمره و دستهای بیان داشتند: جهاد».
آنگاه پیامبر اکرم فرمود: برای هر یک از اینها که گفتید فضیلتی است، ولی پاسخ پرسش من نیست،
«اوثق عری الایمان ان تحب فی الله و تبغض فی الله و توالی اولیاء الله و التبری من اعداء الله؛
محکمترین دستآویزهای ایمان، دوستی برای خدا و دشمنی برای خدا و پیروی اولیای خدا و بیزاری از دشمنان اوست.»(1)
روایت شده: روزی رسول خدا (ص) به اصحاب فرمودند: «کدام یک از دستآویزهای ایمان محکمتر است؟
بعضی گفتند: نماز، گروهی گفتند: زکات، عدهای اظهار داشتند: روزه، برخی گفتند: حج و عمره و دستهای بیان داشتند: جهاد».
آنگاه پیامبر اکرم فرمود: برای هر یک از اینها که گفتید فضیلتی است، ولی پاسخ پرسش من نیست،
«اوثق عری الایمان ان تحب فی الله و تبغض فی الله و توالی اولیاء الله و التبری من اعداء الله؛
محکمترین دستآویزهای ایمان، دوستی برای خدا و دشمنی برای خدا و پیروی اولیای خدا و بیزاری از دشمنان اوست.»(1)