رهبانیون مسیحیت، برای اینکه دامانشان به گناهان آلوده نشود، رهبانیت پیشه کردند؛ به غارها و کوه ها و بیغوله ها پناهنده شدند. قرآن می فرماید: "وَ رَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ " رهبانیتی که آنان از خود درآوردند، به صورت بدعتی آن را ایجاد کردند؛ ما بر آنان رهبانیت را ننوشته بودیم.
اما عالِم اسلامی رهبانیت ندارد، گوشه گیری ندارد، فرار ندارد. عالِم اسلامی همانی است که سعی می کند که بگیرد غریق را. یک فرد آگاه مسلمان، هر انسان مسلمان که مسلمان بودن و مسئول بودن با یکدیگر لازم و ملزوم هستند همینجور است؛ سعی می کند غریق را، وَبازَده را، بیمار را، نجات بدهد؛ اینکه با فرار جور درنمی آید.
خودش را متقی می کند، دارای تقوا؛ یعنی آن تجهیز لازم را، آن زِرِه لازم را درمقابل آسیب گناه، بر تن میپوشد و وارد منطقۀ گناه میشود، برای دستگیری گناهکاران؛ خلاصه تقوا این است.
وقتی که این معنای تقوا شد، آیا تقوا مقدمه و وسیله ای برای پیروزی هست یا نیست؟
کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن (حضرت آیت الله العظمی خامنه ای حفظه الله)
آخرین ویرایش: