هنر ایرانی
هنر ایرانی هنری استثنایی، خاص و غنی‌ترین میراث هنری در کل جهان بوده و دارای تاریخچه ای به قدمت تاریخ می باشد.
سیر تكاملی هنر ایرانی را در ریشه حوادث تاریخی این كشور می توان یافت.
بنظر می رسد كه آب و هوای متفاوت ایران اثر خود را بر ساكنان اولیه این سرزمین در پیدایش هنرهای گوناگون در دوره های تاریخی گوناگون داشته است.
خانه ها در ایران قدمتی بین ۶ تا ۸ هزار سال دارند، حفاری های باستان شناسان آثار هنری بسیار مهمی مشتمل بر نقاشی های غارنشینان، لوازم خانه و ابزار فلزی، سفالی و ابزار جنگی را به ما نشان می دهند.
نكته جالبی كه در مطالعه هنر ایرانی بنظر می رسد این است كه هنر ایران مستقل از مكان و زمان پیدایش، منعكس كننده روحیه و تمایلات ایرانی ها می باشد نكته دیگری كه بنظر می رسد تنوع آثار هنری است و این امر نشان می دهد ایرانیان باستان در مناطق مختلف با توجه به شرایط زندگی دارای مهارت های بالایی بوده اند.
هنر ايران از بیش از سه هزار سال پیش از ظهور دولت قدرتمند هخامنشیان در ایران پایه گذاری شده است.
هنر اين عصر تركيبی است از هنر اقوام گوناگونی كه تابع پارسيان بوده اند و هخامنشيان با بهره گيری مناسب از اين هنرهای مختلف و ريختن كليه جلوه های هنري اقوام و ملل مختلف در يك قالب به هنر خود اعتلا بخشيده اند.
از ديگر جلوه های هنری اين دوره رواج هنر كنده كاری، حجاری، پيكر تراشی، فلزكاری، كاشی سازی و قالی بافی است.
آثار برجا مانده عمق پيشرفت هنرمندان ايرانی را در اين رشته های هنری به تصوير می كشند. نقش برجسته های تخت جمشيد نيز در زمره گنجينه هنر دوره ایران هخامنشی به شمار می روند كه هر يك مجموعه ای از تصاوير غنی و نقوش دوران هخامنشی را به نمايش می گذارند و علاوه بر آن گويای بسياری از آداب و رسوم رايج آن دوران بوده اند.
آثار فلزكاری نيز در اين دوره ، برجسته و چشمگير است. اشياء فلزی هخامنشيان بيشتر از طلا، نقره و برنز ساخته می شده است و از مهمترين آثارکشف شده ، ارابه ی زرينی است كه چهار اسب در جلوی آن قرار دارد و دو پيكره آدمی بر روی نيمكت ارابه نشسته اند.
فرش بافی از ديگر جلوه های بارز هنر ايرانی در زمان هخامنشيان است. اين هنر به سبب از بين رفتن اكثر فرش هاي ايران در عهده باستان چندان مورد مطالعه دانشمندان قرار نگرفته بود ولی در اواخر دهه 1950 ميلادی با كشف يك فرش 83/1×2 متری كه به همراه آثار نفيس ديگر در يخ های سيبری كشف شد جلوه ای ديگر از هنر هخامنشی را در معرض ديد بينندگان قرار داد.
اين فرش در محلی به نام (پازيريك) كشف گرديد و بعدها به همين نام معروف شد. نوع بافت و ظرافت و نقش اين قالی گويای مهارت و تبحر هنرمندان بافنده هخامنشی و نشانگر سنت ديرپای بافت فرش ايران است كه قدمت آن را به دو هزار و پانصد سال و شايد بيشتر بازمی گرداند.
پيكرتراشی ، ديگر جلوه هنری دوره هخامنشی است.
هنر ایرانی هنری استثنایی، خاص و غنی‌ترین میراث هنری در کل جهان بوده و دارای تاریخچه ای به قدمت تاریخ می باشد.
سیر تكاملی هنر ایرانی را در ریشه حوادث تاریخی این كشور می توان یافت.
بنظر می رسد كه آب و هوای متفاوت ایران اثر خود را بر ساكنان اولیه این سرزمین در پیدایش هنرهای گوناگون در دوره های تاریخی گوناگون داشته است.
خانه ها در ایران قدمتی بین ۶ تا ۸ هزار سال دارند، حفاری های باستان شناسان آثار هنری بسیار مهمی مشتمل بر نقاشی های غارنشینان، لوازم خانه و ابزار فلزی، سفالی و ابزار جنگی را به ما نشان می دهند.
نكته جالبی كه در مطالعه هنر ایرانی بنظر می رسد این است كه هنر ایران مستقل از مكان و زمان پیدایش، منعكس كننده روحیه و تمایلات ایرانی ها می باشد نكته دیگری كه بنظر می رسد تنوع آثار هنری است و این امر نشان می دهد ایرانیان باستان در مناطق مختلف با توجه به شرایط زندگی دارای مهارت های بالایی بوده اند.
هنر ايران از بیش از سه هزار سال پیش از ظهور دولت قدرتمند هخامنشیان در ایران پایه گذاری شده است.
هنر اين عصر تركيبی است از هنر اقوام گوناگونی كه تابع پارسيان بوده اند و هخامنشيان با بهره گيری مناسب از اين هنرهای مختلف و ريختن كليه جلوه های هنري اقوام و ملل مختلف در يك قالب به هنر خود اعتلا بخشيده اند.
از ديگر جلوه های هنری اين دوره رواج هنر كنده كاری، حجاری، پيكر تراشی، فلزكاری، كاشی سازی و قالی بافی است.
آثار برجا مانده عمق پيشرفت هنرمندان ايرانی را در اين رشته های هنری به تصوير می كشند. نقش برجسته های تخت جمشيد نيز در زمره گنجينه هنر دوره ایران هخامنشی به شمار می روند كه هر يك مجموعه ای از تصاوير غنی و نقوش دوران هخامنشی را به نمايش می گذارند و علاوه بر آن گويای بسياری از آداب و رسوم رايج آن دوران بوده اند.
آثار فلزكاری نيز در اين دوره ، برجسته و چشمگير است. اشياء فلزی هخامنشيان بيشتر از طلا، نقره و برنز ساخته می شده است و از مهمترين آثارکشف شده ، ارابه ی زرينی است كه چهار اسب در جلوی آن قرار دارد و دو پيكره آدمی بر روی نيمكت ارابه نشسته اند.
فرش بافی از ديگر جلوه های بارز هنر ايرانی در زمان هخامنشيان است. اين هنر به سبب از بين رفتن اكثر فرش هاي ايران در عهده باستان چندان مورد مطالعه دانشمندان قرار نگرفته بود ولی در اواخر دهه 1950 ميلادی با كشف يك فرش 83/1×2 متری كه به همراه آثار نفيس ديگر در يخ های سيبری كشف شد جلوه ای ديگر از هنر هخامنشی را در معرض ديد بينندگان قرار داد.
اين فرش در محلی به نام (پازيريك) كشف گرديد و بعدها به همين نام معروف شد. نوع بافت و ظرافت و نقش اين قالی گويای مهارت و تبحر هنرمندان بافنده هخامنشی و نشانگر سنت ديرپای بافت فرش ايران است كه قدمت آن را به دو هزار و پانصد سال و شايد بيشتر بازمی گرداند.
پيكرتراشی ، ديگر جلوه هنری دوره هخامنشی است.