در مکانی که کنی قصد گناه
گر کند کودکی از دور نگاه
شرمت آید زِ گنه در گذری
پرده ی عصمت خود را ندری
شرمت ناید ز خداوند جهان
کو بود آگه اسرار و نهان؟
أ لَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَري
علق/۱۴
آیا انسان نمی داند که خدا او را می بیند....
جای بسی تامل است که چرا ما خالق یکتا خود را در لحظه لحظه زندگی خود شاهد نمی بینیم و از حضور او شرم نمی کنیم ولی از حضور کودک و یا ناقص العقلی احساس شرم می کنیم...
ما را چه شده که اینگونه به خدای خود غافل کرده است!؟