تابستان باچادر(لذت بندگی)
- نویسنده موضوع sadat313
- تاریخ شروع
هوا گـَـرم بود
نسیمـے مُلایــم مے وزیـد
چه خنـَـك می شدے با آن آستیــن كوتاه ....!
چه جذاب بـودے با آن عشـوه و خنده هـا ...!
كنـــآرم نشستـه بودے و حس نكــردے لــــذت مرا ....
وقتے راننــده مــرا " خانـوم" خطــاب كرد و تــو را " خانــومی" ...
و مـن همچنان به خــــانم بودن خود مے بالم...
تو تابستون امسال با اون گرمای خفه کننده ش توی اتوبوس نشسته بودم،
یه دختر کوچولوی 8-9 ساله هم به خاطر نبود جا، دور از مامانش نشسته بود رو صندلی ته اتوبوس.
دختر کوچولو روسری اش رو خیلی زیبا با رعایت حجاب همراه چادرش سرش کرده بود.
خانوم بدحجابی که پیش دختر کوچولو نشسته بود و خودشو باد میزد با افسوس گفت:
توی این گرما اینا چیه پوشیدی؟
از دست اجبار این مامان باباهای خشک مقدس... تو گرمت نمیشه بچه؟
همون لحظه اتوبوس ایستاد و باید پیاده میشدیم.
دختر کوچولو گره ی روسریش رو سفت تر کرد و محکم و با اقتدار گفت:
چرا، گرممه.
ولی آتیش جهنم از تابستون امسال خیلی خیلی گرم تره...
دختر کوچولو پیاده شد و اون خانم بدحجاب سخت به فکر فرو رفت...
باز گرما ... با بهانہ ...
بهانہ های زیادی را دیده بودامــــا این بار عجیب بوددر مغزت معمایی طرح میشود انگار
وقتـے در جواب سوالت مـے شنوی"هـــوا گرم شده!"احساس مـے كنم
هوا بیشتر از آنكہ گرم باشدآلــــوده است
هوای دلش را مے گویم ولـــےگرما دوس داشتنے ست وقتــے دوست داشتہ باشـے گوش به حرف خدایت بكنے وقـتے بدانـےچند درجہ حرارت بیشترپختـــــہ ترت مـے كند ...!
ماه رمضون،توی گرما و شرجی شهرم
من و چادرم وقتی روزه میگیریم
احساس میکنیم داریم با دشمنای خدا میجنگیم....
چادرم سپر میشه دورم
من محکمتر میگیرمش
مبادا نگاهی.....
من و چادرم توی این گرما وقتی با دهن روزه بیرون میریم....
برامون فرقی نمیکنه ماشین کولر دار سوار بشیم
یا مجبور بشیم دوتایی پیاده بریم
همیشه مراقب همیم.
من دوسش دارم
خیلی ....
چون میراث مادرمه
اونم فکر کنم خیلی دوسم داره....
چون همش کمکم میکنه خدا واسم کلی ثواب بنویسه
فقط نمیدونم چرا این روزا بیشتر خاکی میشه....
شاید از خشکی دهانمونه....
به یاد چادر زینب تشنه لب دلسوخته میفته
که تو صحرا کربلا با همین میراث ارزشمند میدوید....
چادر ایشونم خاکی میشد....
بمیرم برای دل سوخته بانو....