برتری دادن خشنودی عامه مردم بر خواص جامعه در کلام امیرمؤمنان

[ناجی دلها]

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام در بخشی از فرمان خود به مالک اشتر:
دوست داشتنى ترين چيزها در نزد تو، در حق ميانه‌ترين، و در عدل فراگيرترين، و در جلب خشنودى مردم گسترده‌ترين باشد، كه همانا خشم عمومى مردم خشنودى خواص را از بين مى‌برد، اما خشم خواص را خشنودى همگان بى اثر مى‌كند.

خواص جامعه همواره بار سنگينى را بر حكومت تحميل مى‌كنند زيرا در روزگار سختى ياريشان كمتر، و در اجراى عدالت از همه ناراضى‌تر، و در خواسته هايشان پافشارتر، و در عطا و بخشش‌ها كم سپاس تر، و به هنگام منع خواسته‌ها دير عذر پذيرتر، و در برابر مشكلات كم استقامت تر مى‌باشند.

در صورتيكه ستون‌هاى استوار دين، و اجتماعات پرشور مسلمين، و نيروهاى ذخيره دفاعى، عموم مردم مى‌باشند، پس به آنها گرايش داشته و اشتياق تو با آنان باشد.

«نهج البلاغه، نامه 53»

کاش مسئولین ما تو مشکلات جامعه که علتش برتری دادن رضایت خواص بر عوام مردم هست به این نکته دقت میکردند​

 

[hasan]

با سلام
بله انحراف خواص اثر منفی موثری بر جامعه می گذارد و به همین دلیل معصوم علیه السلام می فرمایید : اذا فسد العالم فسد العالم بله اگر دانشمند فاسد شد دنیا فاسد خواهد شد . اری امام حسین علیه السلام به فتوای خواص بشهادت رسید و فدک بوسیله خواص غصب شد و امام علی علیه السلام 25 سال خانه نشین شد بدست خواص . ببخشید

 

[hasan]

با سابقه‌ترین تعریفی که دربارۀ خواص آمده و در ضمن آن عوام نیز تعریف شده، کلامي‌است که از زبان امام حسین علیه السلام نقل شده، آنجا که می‌فرماید: «ثُمَّ أَنْتُمْ أَيُّهَا الْعِصَابَةُ! عِصَابَةٌ بِالْعِلْمِ مَشْهُورَةٌ وَ بِالْخَيْرِ مَذْكُورَةٌ وَ بِالنَّصِيحَةِ مَعْرُوفَةٌ وَ بِاللَّهِ فِي أَنْفُسِ النَّاسِ مَهَابَةٌ يَهَابُكُمُ الشَّرِيفُ وَ يُكْرِمُكُمُ الضَّعِيفُ وَ يُؤْثِرُكُمْ مَنْ لَا فَضْلَ لَكُمْ عَلَيْهِ وَ لَا يَدَ لَكُمْ عِنْدَهُ تَشْفَعُونَ فِي الْحَوَائِجِ إِذَا امْتَنَعَتْ مِنْ طُلَّابِهَا وَ تَمْشُونَ فِي الطَّرِيقِ بِهَيْبَةِ الْمُلُوكِ وَ كَرَامَةِ الْأَكَابِرِ...؛ .
شما ای بزرگان که در علم و دانش پرآوازه، و در خیر و نیکی زبانزد هستید، و در نصیحت و پند دادن شهرت دارید، و به‏خاطر خدا در دل مردم عظمت و شکوه یافته‌اید، که انسان شریف برای شما هیبت قائل است، و ناتوان شما را گرامي ‌و محترم مي‌شمارد، و کسانی شما را مقدّم بر خود مي‌دارند، که شما هیچ برتری بر آنها ندارید، و هیچ مالی و طلبی از آنها ندارید. آن‏گاه که خواسته‌هایشان برآورده نمي‌شود، از شما شفاعت مي‌جویند و شما با شکوه شاهان و عظمت بزرگان در میان آنان راه مي‌روید.»