«على» آن ابر مرد تاریخ بشر در یکى از سخنان کوتاه خود که در آن اشاره به لزوم وجود رهبران الهى در هر عصر و زمان مى کند مى گوید:
«اللّهمَّ بلى لا تخلو الارض من قائم للّه بحجّة امّا ظاهراً مشهوراً و امّا خائفاً مغموراً لئلاّ تبطل حجج اللّه و بیّناته»(1)؛ (آرى هیچ گاه صفحه روى زمین، از قیام کننده با حجّت و دلیل خالى نمى ماند؛ خواه ظاهر و آشکار باشد، یا مخفى و پنهان، تا دلائل و اسناد روشن الهى ضایع نگردد، و به فراموشى نگراید [و مسخ و تحریف نشود]).
اکنون به توضیح این سخن توجّه کنید:
با گذشت زمان و آمیختن سلیقه ها و افکار شخصى به مسائل مذهبى و گرایش هاى مختلف به سوى برنامه هاى ظاهر فریب مکتب هاى انحرافى، و دراز شدن دست مفسده جویان به سوى مفاهیم آسمانى، اصالت پاره اى از این قوانین از دست مى رود و دست خوش تغییرات زیان بخشى مى گردد.
این آب زلال که از آسمان وحى نازل شده با عبور از مغزهاى این و آن تدریجاً تیره و تار گشته، صفاى نخستین خود را از دست مى دهد.
این نور پرفروغ با عبور از شیشه هاى ظلمانى افکار تاریک، کمرنگ و کمرنگ تر مى گردد.
خلاصه، با آرایش ها و پیرایش هاى کوته بینانه افراد و افزودن شاخ و برگهاى تازه به آن، چنان مى شود که گاهى بازشناسى مسائل اصلى دچار اشکال مى گردد!
و به گفته آن شاعر ـ که البتّه همان گونه که روش و سنّت شاعران است در شکل مبالغه آمیزى مطرح شد ـ خطاب به پیامبر کرده مى گوید:
شرع تو را در پى آرایشند *** دین تو را از پى پیرایشند
بس که فزودند بر آن برگ و بر *** گر تو ببینى نشناسى دگر
با این حال، آیا ضرورى نیست که در میان جمع مسلمانان کسى باشد که مفاهیم فنا ناپذیر تعالیم اسلامى را در شکل اصلى اش حفظ و براى آیندگان نگهدارى کند؟
آیا مجدّداً وحى آسمانى بر کسى نازل مى شود؟ مسلّماً نه! باب وحى با مسأله خاتمیّت براى همیشه بسته شد.
پس چگونه باید آئین اصیل حفظ گردد، و جلو تحریفات و تغییرات و خرافات گرفته شود و این آئین براى نسلهاى آینده محفوظ بماند. آیا جز این است که باید این رشته بوسیله یک پیشواى معصوم ادامه یابد، خواه آشکار و مشهور باشد یا پنهان و ناشناس «لئلاّ تبطل حجج اللّه و بیّناته».
مى دانیم در هر مؤسّسه مهمّى «صندوق آسیب ناپذیرى» وجود دارد که اسناد مهمّ آن مؤسّسه را در آن نگهدارى مى کنند، تا از دستبرد دزدان محفوظ بماند؛ بعلاوه، هرگاه مثلا آتش سوزى در آنجا روى دهد از خطر حریق مصون باشد که اعتبار و حیثیّت آن مؤسّسه پیوند نزدیکى با حفظ آن اسناد و مدارک دارد.
سینه امام و روح بلندش صندوق آسیب ناپذیر حفظ اسناد آئین الهى است که همه اصالت هاى نخستین و ویژگی هاى آسمانى این تعلیمات را در خود نگهدارى مى کند «تا دلائل الهى و نشانه هاى روشن پروردگار باطل نگردد و به خاموشى نگراید».
و این یکی از آثار وجود امام غائب است.(2)
_____________________________________
(1). نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 147.
(2). گردآوری از کتاب: حکومت جهانی مهدی(عج)، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، انتشارات نسل جوان، قم، 1390 ش، نوبت هشتم، ص 226
«اللّهمَّ بلى لا تخلو الارض من قائم للّه بحجّة امّا ظاهراً مشهوراً و امّا خائفاً مغموراً لئلاّ تبطل حجج اللّه و بیّناته»(1)؛ (آرى هیچ گاه صفحه روى زمین، از قیام کننده با حجّت و دلیل خالى نمى ماند؛ خواه ظاهر و آشکار باشد، یا مخفى و پنهان، تا دلائل و اسناد روشن الهى ضایع نگردد، و به فراموشى نگراید [و مسخ و تحریف نشود]).
اکنون به توضیح این سخن توجّه کنید:
با گذشت زمان و آمیختن سلیقه ها و افکار شخصى به مسائل مذهبى و گرایش هاى مختلف به سوى برنامه هاى ظاهر فریب مکتب هاى انحرافى، و دراز شدن دست مفسده جویان به سوى مفاهیم آسمانى، اصالت پاره اى از این قوانین از دست مى رود و دست خوش تغییرات زیان بخشى مى گردد.
این آب زلال که از آسمان وحى نازل شده با عبور از مغزهاى این و آن تدریجاً تیره و تار گشته، صفاى نخستین خود را از دست مى دهد.
این نور پرفروغ با عبور از شیشه هاى ظلمانى افکار تاریک، کمرنگ و کمرنگ تر مى گردد.
خلاصه، با آرایش ها و پیرایش هاى کوته بینانه افراد و افزودن شاخ و برگهاى تازه به آن، چنان مى شود که گاهى بازشناسى مسائل اصلى دچار اشکال مى گردد!
و به گفته آن شاعر ـ که البتّه همان گونه که روش و سنّت شاعران است در شکل مبالغه آمیزى مطرح شد ـ خطاب به پیامبر کرده مى گوید:
شرع تو را در پى آرایشند *** دین تو را از پى پیرایشند
بس که فزودند بر آن برگ و بر *** گر تو ببینى نشناسى دگر
با این حال، آیا ضرورى نیست که در میان جمع مسلمانان کسى باشد که مفاهیم فنا ناپذیر تعالیم اسلامى را در شکل اصلى اش حفظ و براى آیندگان نگهدارى کند؟
آیا مجدّداً وحى آسمانى بر کسى نازل مى شود؟ مسلّماً نه! باب وحى با مسأله خاتمیّت براى همیشه بسته شد.
پس چگونه باید آئین اصیل حفظ گردد، و جلو تحریفات و تغییرات و خرافات گرفته شود و این آئین براى نسلهاى آینده محفوظ بماند. آیا جز این است که باید این رشته بوسیله یک پیشواى معصوم ادامه یابد، خواه آشکار و مشهور باشد یا پنهان و ناشناس «لئلاّ تبطل حجج اللّه و بیّناته».
مى دانیم در هر مؤسّسه مهمّى «صندوق آسیب ناپذیرى» وجود دارد که اسناد مهمّ آن مؤسّسه را در آن نگهدارى مى کنند، تا از دستبرد دزدان محفوظ بماند؛ بعلاوه، هرگاه مثلا آتش سوزى در آنجا روى دهد از خطر حریق مصون باشد که اعتبار و حیثیّت آن مؤسّسه پیوند نزدیکى با حفظ آن اسناد و مدارک دارد.
سینه امام و روح بلندش صندوق آسیب ناپذیر حفظ اسناد آئین الهى است که همه اصالت هاى نخستین و ویژگی هاى آسمانى این تعلیمات را در خود نگهدارى مى کند «تا دلائل الهى و نشانه هاى روشن پروردگار باطل نگردد و به خاموشى نگراید».
و این یکی از آثار وجود امام غائب است.(2)
_____________________________________
(1). نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 147.
(2). گردآوری از کتاب: حکومت جهانی مهدی(عج)، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، انتشارات نسل جوان، قم، 1390 ش، نوبت هشتم، ص 226