بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا صاحب الزمان(ع)
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
قصه غربت غریب مدینه را باید با غم خواند ... روزهایی تنهایی مولا علی علیه السلام چه زود تکرار شد ... این بار نیز بی وفایی کوفیان , این بار نیز غربت شبه حیدر کبریا ... چقدر عجیب است ... که هنوز همان غربت را داری ای مولای مظلومان ...
نمی خواهم اغراق کنم در غربتت ... که غربت تو نیاز به اغراق ندارد ... اما باید بگویم در بین پنج تن ال عبا غربتت از مولا علی علیه السلام بیشتر نباشد کمتر نیست
دلیل حرفم و سند حقانیت سخنم را در خانه ات و خانه پدری ات می جویم ... انجا که اگر مولایم علی (ع) را اهانت کردند ... انجا که اگر حق مولایم را غصب کردند... انجا که اگر جواب سلام مولایم را در کوچه های نامردی مدینه نمی دادند, اما در خانه اش سنگ صبوری داشت که غم هایش را به او می گفت ... در خانه اش بانوی دو عالم , حضرت صدیقه طاهره, حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها, مادر گرامی ات بود که یار و یاور مولای مظلومان بود ... اما در خانه شما اقاجان ! در غربتت همین بس که در خانه ات هم غریب بودی ... در مظلومیتت همین بس که در کوچه ها دیدی و دم نزدی !!! غربت مادرت را و دیدی اسارت پدر را در میان نامردان ... اما ... بماند اقا ... بماند اقاجان ... می خواهم از حال بگویم ... از هم اکنون ... قسم به خداوند احد که شما هم اکنون هم غریبی ... چه سری است نمی دانیم ... که در حرم بی شمع و چراغت نیز غربت عجین است ... گویا ارثی است از پدرت مولای مظلومان که نسل به نسل به شما بزرگواران رسیده ... بعد از شما به ارباب مظلوممان حسین علیه السلام رسید که در نهایت نامردی و ناجوانمردی کوفیان در خاک کربلا به شهادت رسید ...
دلتنگیم ... برای غربت فرزندت ... حجه بن الحسن علیه السلام ... برای ظهور ما و ظهور مولایمان دعا کن اقا جان !
السلام علیک یا صاحب الزمان(ع)
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
قصه غربت غریب مدینه را باید با غم خواند ... روزهایی تنهایی مولا علی علیه السلام چه زود تکرار شد ... این بار نیز بی وفایی کوفیان , این بار نیز غربت شبه حیدر کبریا ... چقدر عجیب است ... که هنوز همان غربت را داری ای مولای مظلومان ...
نمی خواهم اغراق کنم در غربتت ... که غربت تو نیاز به اغراق ندارد ... اما باید بگویم در بین پنج تن ال عبا غربتت از مولا علی علیه السلام بیشتر نباشد کمتر نیست
دلیل حرفم و سند حقانیت سخنم را در خانه ات و خانه پدری ات می جویم ... انجا که اگر مولایم علی (ع) را اهانت کردند ... انجا که اگر حق مولایم را غصب کردند... انجا که اگر جواب سلام مولایم را در کوچه های نامردی مدینه نمی دادند, اما در خانه اش سنگ صبوری داشت که غم هایش را به او می گفت ... در خانه اش بانوی دو عالم , حضرت صدیقه طاهره, حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها, مادر گرامی ات بود که یار و یاور مولای مظلومان بود ... اما در خانه شما اقاجان ! در غربتت همین بس که در خانه ات هم غریب بودی ... در مظلومیتت همین بس که در کوچه ها دیدی و دم نزدی !!! غربت مادرت را و دیدی اسارت پدر را در میان نامردان ... اما ... بماند اقا ... بماند اقاجان ... می خواهم از حال بگویم ... از هم اکنون ... قسم به خداوند احد که شما هم اکنون هم غریبی ... چه سری است نمی دانیم ... که در حرم بی شمع و چراغت نیز غربت عجین است ... گویا ارثی است از پدرت مولای مظلومان که نسل به نسل به شما بزرگواران رسیده ... بعد از شما به ارباب مظلوممان حسین علیه السلام رسید که در نهایت نامردی و ناجوانمردی کوفیان در خاک کربلا به شهادت رسید ...
دلتنگیم ... برای غربت فرزندت ... حجه بن الحسن علیه السلام ... برای ظهور ما و ظهور مولایمان دعا کن اقا جان !
