سلام علیکم
اصلا میشه این سؤال رو مطرح کرد:
چرا باید برای شهادت امام حسین(ع) و یارانش عزاداری و گریه کنیم؟
خب یک جنبه کار عظمت عاشوراست یک جنبه هم غم داشتن واسه قدر ندانستن مردم (ملت) برای امام عصرشون که عاشقانه میخواست هرطوری شده مردم رو به حق دعوت کنه. چه کسی حاضره اینقدر خیرخواه باشه؟ تا آخرین نفسش؟
یک علت دیگر اینکه ما عزادار هستیم، نشانه بیعت و تجدید پیمان با امام زمان عزیزمون (عج) و امام حسین (ع) هست ، یعنی ما هم مثل شما ناراحت امت هستیم...
یک نکته دیگه هم، همدلی و همدردی هست، شما عزیز دوستتون از دست میره، کنارش نمیرید بهش تسلیت بگید و یا حتی در مجالسش اشک بریزید؟
شما برای تسلی خاطر دوستتون بهش تسلیت نمیگید؟ (سالگرد عزیزتون باشه سرخاکش نمیرید؟)
اصحاب و یار و اهل بیت سید الشهدا عاشقانه مثل یک پروانه دور شمع سوختند این درد نداره که اون عصر امت اینقدر جاهلند که اهل بیت پیامبر رو میکشندو اسیر میکنن؟
مورد دیگر علت عزاداری ، زنده نگه داشتن حماسه و نهضت حسینی هست. نباید بذاریم این پیمان کم بشه. پس چطور میتونه این همه عامل باعث بشه ما در عزاداری ناراحتی روحی بگیریم؟
ولی اگر شناخت نداشته باشیم، بله ناراحتی روحی هم میاره .....