۲۷ شهریور،روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار گرامي باد
به همين مناسبت بخشي از زندگينامه استاد شهريار را با هم ميخوانيم. زندگي نامه استادشهریار
( بخشي ازاين متن در زمان حيات استاد، نگاشته شده است )
اصولاً شرح حال و خاطرات زندگي شهـريار در خلال اشعـارش خوانده مي شود و هـر نوع تـفسير و تعـبـيـري كـه در آن اشعـار بـشود به افسانه زندگي او نزديك است و حقـيـقـتاً حيف است كه آن خاطرات از پـرده رؤيا و افسانه خارج شود.
فرزند آقا سيد اسماعيل موسوي معروف به حاج مير آقا خشكنابي در سال 1325 هجري قمري (شهريور ماه 1286 هجري شمسي) در بازارچه ميرزا نصرالله تبريزي واقع در چايكنار چشم به جهان گشود. در سال 1328 هجري قمري كه تبريز آبستن حوادث خونين وقايع مشروطيت بود پدرش او را به روستاي قيشقورشان و خشكناب منتقل نمود. دوره كودكي استاد در آغوش طبيعت و روستا سپري شد كه منظومه حيدربابا مولود آن خاطراتست. در سال 1331 هجري قمري پدرش او را براي ادامه تحصيل به تبريز باز آورد و او را در نزد پدر شروع به فراگيري مقدمات ادبيات عرب نموده و در سال 1332 هجري قمري جهت تحصيل اصول جديد به مدرسه متحده وارد گرديد و در همين سال اولين شعر رسمي خود را سرود و سپس به آموختن زبان فرانسه و علوم ديني نيز پرداخته و از فراگيري خوشنويسي نيز دريغ نميكرد كه بعدها كتابت قرآن، ثمره همين تجربه ميباشد.
در سيزده سالگي اشعار شهريار با تخلص بهجت در مجله ادب به چاپ ميرسيد. در بهمن ماه 1299 خورشيدي براي اولين بار به تهران مسافرت كرده، و در سال 1300 توسط لقمان الملك جراح در دارالفنون به تحصيل ميپردازد. شهريار در تهران تخلص بهجت را نپسنديده و تخلص شهريار را پس از دو ركعت نماز و تفأل از حافظ ميگيرد.
غم غريبي و غربت چو بر نميتابم
روم به شهر خود و شهريار خود باشم
شهريار از بدو ورود به تهران با استاد ابوالحسن صبا آشنا شده و نواختن سه تار و مشق رديفهاي سازي موسيقي ايراني را از او فرا ميگيرد. او همزمان با تحصيل در دارالفنون به ادامه تحصيلات علوم ديني ميپرداخت و در مسجد سپهسالار در حوزه درس سيد حسن مدرس حاضر ميشد.
درسال 1303 وارد مدرسه طب ميشود واز اين پس زندگي شور انگيز و پرفراز و نشيب او آغاز ميشود. در سال 1313 و زماني كه شهريار در خراسان بود پدرش حاج ميرآقا خشكنابي فوت ميكند. او سپس در سال 1314 به تهران بازگشته و از اين پس آوازه شهرت او از مرزها فراتر ميرود. شهريار شعر فارسي و تركي آذربايجاني را با مهارت تمام ميسرايد و در سالهاي 1329 تا 1330 اثر مشهور خود حيدر بابايه سلام را ميسرايد. گفته ميشود گه منظومه "حيدربابا" در شوروي به 90 درصد زبانهاي جمهوريهاي آن ترجمه و منتشر شده است.
در تير ماه 1331 مادرش درميگذرد. در مرداد ماه 1332 به تبريز آمده و با يكي از بستگان خود شهريار از بدو ورود به تهران با استاد ابوالحسن صبا آشنا شده و نواختن سه تار و مشق رديفهاي سازي موسيقي ايراني را از او فرا ميگيرد. او همزمان با تحصيل در دارالفنون به ادامه تحصيلات علوم ديني ميپرداخت و در مسجد سپهسالار در حوزه درس سيد حسن مدرس حاضر ميشد.
درسال 1303 وارد مدرسه طب ميشود واز اين پس زندگي شور انگيز و پرفراز و نشيب او آغاز ميشود. در سال 1313 و زماني كه شهريار در خراسان بود پدرش حاج ميرآقا خشكنابي فوت ميكند. او سپس در سال 1314 به تهران بازگشته و از اين پس آوازه شهرت او از مرزها فراتر ميرود. شهريار شعر فارسي و تركي آذربايجاني را با مهارت تمام ميسرايد و در سالهاي 1329 تا 1330 اثر مشهور خود حيدر بابايه سلام را ميسرايد. گفته ميشود گه منظومه "حيدربابا" در شوروي به 90 درصد زبانهاي جمهوريهاي آن ترجمه و منتشر شده است.
در تير ماه 1331 مادرش درميگذرد. در مرداد ماه 1332 به تبريز آمده و با يكي از بستگان خود به نام خانم عزيزه عميد خالقي ازدواج ميكند كه حاصل اين ازدواج سه فرزند به نامهاي شهرزاد و مريم و هادي هستند.
به نام خانم عزيزه عميد خالقي ازدواج ميكند كه حاصل اين ازدواج سه فرزند به نامهاي شهرزاد و مريم و هادي هستند.
در حدود سالهاي 1346 آغاز به نوشتن قرآن، به خط نسخ نموده كه يك ثلث آن را به اتمام رسانده و ديوان اشعار فارسي استاد نيز چندين بار چاپ و بلافاصله ناياب شده است. در مدت اقامت در تبريز سهنديه را ميسرايد. در سال 1350 مجدداً به تهران مسافرت نموده و تجليلهاي متعددي از شهريار به عمل ميآيد. ولي در سال 1354 داغ ديگري از فوت همسر به دلش مينشيند
در سال 1357 شهريار با حركت انقلاب همصدا شد. در ارديبهشت ماه سال 1363 تجليل باشكوهي از استاد در تبريز به عمل آمد. شهريار به لحاظ اشتهار در سرودن اشعار كم نظير در مدح امير مومنان و ائمه اطهار به شاعر اهل بيت شهرت يافته است.
شهريار در سالهاي آخر عمر در تهران اقامت داشت. دوست داشت به شيراز برود و در آرامگاه حافظ باشد ولي بعد از اين فكر منصرف شد و به تبريز رفت. او آخرين روزهاي عمرش در بيمارستان مهر تهران بستري شد و در 27 شهريور ماه 1367 در همان بيمارستان او پس از يك دوره بيماري درگذشت و بنا بر وصيتش او را در مقبرةالشعرا به خاك تبريز سپردند.