از دامادی امام زمان تا دستگیری الصرخی
عراق کشوری است که در آن مدعیان بسیاری برای ارتباط با امام زمان وجود دارد مدعیانی که کار را به آشوب در کربلا کشیدند و مراجع شیعه را تهدید به قتل می کنند.
در طول تاریخ تشیع همواره کسان و افرادی بوده اند که از احساسات و باورهای مردم در مورد مهدویت بهرهگرفته و با به تعبیر بهتر سوء استفاده کردهاند تا از این طریق مطامع دنیوی خود که بیشتر مالی و سیاسی است را برآورده نمایند؛ امری که در جهان امروز نیز قابل مشاهده است.
تشیع به عنوان تنها مذهب مورد تائید ائمه اطهار (علفیه السلام) به عنوان تنها مذهبی است که ناجی مردم در آخرالزمان را به صورت دقیقی معرفی کرده است. در اکثر ادیان ابراهیمی و غیرابراهیمی همواره نجات دهندهای وعده داده شده است اما در هیچ کدام به صورت رسمی این شخص یا اشخاص معرفی نشدهاند. تنها تشیع است که این فرد را مهدی صاحب الزمان (عج) معرفی کرده و به ذکر جزئیات و نحوه و شرایط قیام وی پرداخته است. همین مساله سبب شده که اهل تشیع همواره به امید ظهور این ناجی و منقم باشند و در برابر احجافها و تضییقهایی که در حال شیعیان میشود، صبر پیشه کنند. همین مساله از منظری دیگر سبب شده است که افرادی به سوءاستفاده از این جریان و باور بپردازند و سعی در سر کیسه کردن مردم و تامین منافع دنیوی خود باشند. مقابله با این تفکر نیز از راههای گوناگون از زمان دولت عباسیان ادامه داشته و امروز نیز به گونه جدیدی خود را نمایان کرده است. یکی از محققان ارجمند کشور به نام حجتالاسلام رسول جعرفیان که هم اکنون ریاست کتابخانه مجلس شورای اسلامی را بر عهده دارند فهرستی از مدعیان دروغین امام زمان (عج) را در طول تاریخ تشیع تدوین کردهاند که نکته جالب توجه در این میان وجود افرادی با نام مهدی موعود در ادیان و مذاهب دیگر است. این مساله خود گواه اهمیت موضوع و تاکید تمام ادیان و فرق بر این مساله است. اما مهمتر از این مساله توجه به این موضوع است که اساسا این مقوله چرا بروز می کند و در جهان امروز و تشیع امروز دارای چه جایگاهی است؟
انسان ذاتا در اثر عبادت زیاد و عاری از بینش و خشکه مذهب بودن، دچار نوعی خود بزرگبینی می شود و با کبر و غرور با دیگران برخورد می کند. کافی است که در این شرایط عدهای به تحریک فرد بپردازند و او را سرور خود معرفی نمایند. نمونه این اتفاقات را در جریان ظهور وهابیت و بهائیت میتوان مشاهده کرد. اما در جهان امروز امری که بر این مساله دامن میزند منافع غرب و استکبار و استعمار در ایجاد تفرقه در جهان اسلام و عالم تشیع است
عراق کشوری است که در آن مدعیان بسیاری برای ارتباط با امام زمان وجود دارد مدعیانی که کار را به آشوب در کربلا کشیدند و مراجع شیعه را تهدید به قتل می کنند.
در طول تاریخ تشیع همواره کسان و افرادی بوده اند که از احساسات و باورهای مردم در مورد مهدویت بهرهگرفته و با به تعبیر بهتر سوء استفاده کردهاند تا از این طریق مطامع دنیوی خود که بیشتر مالی و سیاسی است را برآورده نمایند؛ امری که در جهان امروز نیز قابل مشاهده است.
تشیع به عنوان تنها مذهب مورد تائید ائمه اطهار (علفیه السلام) به عنوان تنها مذهبی است که ناجی مردم در آخرالزمان را به صورت دقیقی معرفی کرده است. در اکثر ادیان ابراهیمی و غیرابراهیمی همواره نجات دهندهای وعده داده شده است اما در هیچ کدام به صورت رسمی این شخص یا اشخاص معرفی نشدهاند. تنها تشیع است که این فرد را مهدی صاحب الزمان (عج) معرفی کرده و به ذکر جزئیات و نحوه و شرایط قیام وی پرداخته است. همین مساله سبب شده که اهل تشیع همواره به امید ظهور این ناجی و منقم باشند و در برابر احجافها و تضییقهایی که در حال شیعیان میشود، صبر پیشه کنند. همین مساله از منظری دیگر سبب شده است که افرادی به سوءاستفاده از این جریان و باور بپردازند و سعی در سر کیسه کردن مردم و تامین منافع دنیوی خود باشند. مقابله با این تفکر نیز از راههای گوناگون از زمان دولت عباسیان ادامه داشته و امروز نیز به گونه جدیدی خود را نمایان کرده است. یکی از محققان ارجمند کشور به نام حجتالاسلام رسول جعرفیان که هم اکنون ریاست کتابخانه مجلس شورای اسلامی را بر عهده دارند فهرستی از مدعیان دروغین امام زمان (عج) را در طول تاریخ تشیع تدوین کردهاند که نکته جالب توجه در این میان وجود افرادی با نام مهدی موعود در ادیان و مذاهب دیگر است. این مساله خود گواه اهمیت موضوع و تاکید تمام ادیان و فرق بر این مساله است. اما مهمتر از این مساله توجه به این موضوع است که اساسا این مقوله چرا بروز می کند و در جهان امروز و تشیع امروز دارای چه جایگاهی است؟
انسان ذاتا در اثر عبادت زیاد و عاری از بینش و خشکه مذهب بودن، دچار نوعی خود بزرگبینی می شود و با کبر و غرور با دیگران برخورد می کند. کافی است که در این شرایط عدهای به تحریک فرد بپردازند و او را سرور خود معرفی نمایند. نمونه این اتفاقات را در جریان ظهور وهابیت و بهائیت میتوان مشاهده کرد. اما در جهان امروز امری که بر این مساله دامن میزند منافع غرب و استکبار و استعمار در ایجاد تفرقه در جهان اسلام و عالم تشیع است