آياتى كه در روايات اهل بيت تأويل به ظهور امام زمان (ع) شده است‏

یار آقا

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"
1- وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يعنى: اگر عذاب را تا مدت معينى (ظهور امام زمان) بتأخير بياندازيم‏ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ‏ با استهزاء خواهند گفت چه چيز آن را باز داشت (و مانع ظهور امام زمان چيست؟) أَلا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ«1» بدانيد روزى كه عذاب مى‏آيد از آنها برداشته نميشود، بلكه بر آنان فرود آمده و آنچه را استهزاء بآن ميكردند خواهند ديد.
از امير المؤمنين روايت شده كه در تأويل اين آيه شريفه فرمود:أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ اصحاب قائم آل محمد است كه سيصد و سيزده نفر ميباشند.«2» و در تفسير عياشى از حضرت صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود: خداوند اصحاب قائم ما را در يك لحظه مانند ابرهاى پراكنده فصل پائيز جمع ميكند.
و در غيبت نعمانى از اسحاق بن عبد العزيز از آن حضرت روايت نموده كه فرمود:
«لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ» اين عذاب قيام امام زمان و امت معدوده ياران او ميباشند. كه برابر با سپاه اسلام در جنگ بدر هستند (يعنى 313 تن ميباشند).


(1) سوره هود آيه 10
(2) اين آيات و رواياتى را كه در تأويل آنها نقل مى‏شود و توضيحاتى كه در خلال آن داده شده مؤلف از تفسير على بن ابراهيم قمى نقل كرده و ما نيز با مختصر تلخيص و تقديم و تأخيرى تنظيم و ترجمه نموديم. و هر جا مؤلف از كتاب ديگر نقل ميكند متذكر ميشويم تا مأخذ آن معلوم باشد.

 

یار آقا

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"
2-وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‏ بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ«1»
يعنى موسى را همراه آيات خود فرستاديم تا قوم خود را از ورطه ظلمانى كفر درآورده بوادى نورانى ايمان رهبرى كند، و آنها را بروزهاى خداوندى متذكر گرداند كه در آن آياتى است براى هر صبركننده شكرگزارى. روزهاى خداوندى (ايّامُ اللَّه) سه روز است:
روز ظهور قائم صلوات اللَّه عليه و روز مرگ و روز قيامت.
در خصال صدوق از امام باقر روايت نموده كه فرمود «ايام اللَّه» سه روز است:
روز قيام قائم آل محمد، روز رجعت و روز قيامت، و هم صدوق در كتاب معانى الاخبار روايت مزبور را آورده است.


(1)- ابراهيم- 5
 

یار آقا

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"
3- أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْراً «1»
يعنى ... يا پديد آورد براى آنها ذكرى را.
يعنى ذكر ظهور قائم آل محمد و خروج سفيانى.

( 1) طه آيه 112
 

یار آقا

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"
4 - وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ«1» يعنى در زبور (حضرت داود پيغمبر) بعد از كتب آسمانى سابق نوشتيم كه: زمين را بندگان صالح ما بارث ميبرند. و اينان قائم آل محمد و ياران او ميباشند.

مؤلف: على بن ابراهيم «ذكر» را تمام كتب آسمانى ميداند و بنا بر اين معنى آيه اين است كه: قبل از زبور نيز در كتب آسمانى نوشتيم، مفسرين ديگر گفته‏اند: «ذكر» تورات است. و گفته شده كه زبور «نوع كتب آسمانى» و «ذكر» لوح محفوظ است.


(1) انبياء: 105.
 
بالا