[h=4]ورود فضه به مدينه و آشنايى با اهل بيت(ع)[/h]شميم نوازشگر كوثر چند گاهى آسمان مدينه را آكند و رايحه حضور «بانوى آب» فضاى شهر را لبريز ساخت. در همين زمان اندك فاطمه فرزانگانى را پرورش داد كه از جارى معرفت نوشيدند.
و بر تارك تاريخ درخششى ابدى يافتند.
گذر بر زندگانى پروانگان فاطمى، ضمن تبيين فضاى دينى بعد از عروج رسول اكرم(ص)، و بررسى جريانهاى سياسى منحرف، نقش اسوه هاى جاودانه را كه ثباتشان در مسير حق زبانزد تاريخ شد، آشكار مى سازد و راههاى عملى دفاع از حكومت علوى را در چشمانداز نسل امروز به تصوير مى كشد. از اين مجموعه، گروهى همچون اسماء بنت عميس و امسلمه، انسانهايى آزاد و صاحب موقعيتهاى قبيلهاى و خويشاوندى بودند و برخى ديگر مانند فضه نوبيه، بردگانى آزاده، كه از مسير حق پاى به عقب نكشيدند،
هر چند پايگاه اجتماعى در اختيار نداشتند و فشارهاى اجتماعى مستقيما روح و جانشان را آزار مى داد.
از اين روى مرورى بر رخدادهاى زندگى آزادگان، بهترين الگو براى نسل پوياى امروزى است.
[h=4]ديار فضه[/h]فضه در دامنه رشته كوههاى سرخ و برافراشته نوبه در شرق آفريقا به دنيا آمد.
اين رشته كوهها در جنوب مصر، مناطق وسيعى را شامل مىشود و گرداگردش را شهرهاى مختلفى احاطه كرده اند.
كوه معروف نوبه نيز با قامتى راست و سينهاى سرخ در جزيره حواب واقع شده است. مناطق نوبهاى سرزمين مظلوميتهاست.
عوامل طبيعى از قبيل رنگ پوست، فقر، گرماى شديد و كمغذايى، طمع انسانفروشهاى بىرحم و سودجو را برمىانگيخت. از اين روى كودكان اين سرزمين از خردسالى با اسارت دلخراش پدران و مادران جوان خويش روبرو بودند و گاه خود نيز طعمه آدمفروشان مىشدند.
[h=4]فضه كيست؟[/h] صورتى گندمگون و نمكين داشت، گرم و شيرين سخن مىگفت.
چهره اى مهربان، قلبى غمخوار، قريحهاى دلپذير و ذوقى ظريف داشت.
استعدادهاى شگرفى كه از خود نشان مىداد، از نسب و اصالت ويژهاش حكايت مىكرد.
از اين روى ابنحجر او را دختر يكى از ملوك هند يا حبشه دانسته است.
نخستين بار در دوران اوليه بعد از هجرت رسول اكرم(ص) به مدينه، از اين بانوى پرهيزكار در كتب تاريخ نام برده شده است.
به نظر مىرسد، تا آن تاريخ جنگى بين مسلمانان و ساير كشورها رخ نداد.
از طرفى در همين دوره كنيزهاى ديگرى از نوبه در مدينه به خدمت اشتغال داشتند. از جمله عايشه، حاطب و ... كه هر يك كنيزى از نوبه در اخيتار داشتند.
بنابر اين مىتوان گفت: اين گروه از كنيزها از نوبه و سرزمينهاى اطراف، توسط تاجران برده جمعآورى و به مناطق داخلى عربستان آورده شدند. و در جنگهاى داخلى مسلمين و مشركين به اسارت مسلمانان درآمدند.
[h=4]لحظه حضور[/h] انسانهاى دلباخته از نقاط مختلف به عشق پيامبر و ديدار روى آخرين فرستاده خدا به مدينه مى آمدند و چون مهر پيامبر جانشان را شعلهور مى كرد، حاضر به ترك او نمى شدند آنان سرپناهى نداشتند و محتاج غذا و امكانات زندگى بودند. ناچار پيامبر اكرم(ص) بخشى از فعاليتهايش را براى تهيه حداقل امكانات مورد نياز مهاجران غريب به كار مى برد.
پيامبر آنان را در كنار مسجد جاى داد و از غنايم و ... براى تامين نيازهايشان استفاده مىكرد. هر چند به تدريج وضع عمومى مردم مدينه بهتر مى شد، اما مهاجران ساكن در صفه عموما در فقر بودند و همچنان به كمكهاى مستقيم رسول خدا وابسته بودند.
دليل اصلى اين امر نداشتن زمين و زراعت كه سرمايه اصلى آن روز به شمار مىرفت، بود. همين معضل اقتصادى مهاجران از مكه را نيز گرفتار كرده بود كه با ايثار و هميارى انصار برطرف شد و اختلاف عمده اى در بين آنان به چشم نخورد.
اما اين هميارى در باره مهاجران غريب كه بدون سر و صدا و تكتك وارد شهر مى شدند، هرگز ديده نشد.
خانواده رسول گرامى خصوصا حضرت اميرمؤمنان على و فاطمه زهرا(عليهم السلام) بر خلاف وضع عمومى با رنج و سختى امور خانه را اداره مىكردند
. تا آنجا كه بر اساس نصوص تاريخى از شدت خستگى رنگ از رخسار دختر رسول خدا پريده، دستانش پينه بسته بود و هر روز بيشتر از قبل قوايش به تحليل مىرفت. گاه شب را با آسياب كردن به صبح مىرساند و على(ع)، رنجور از زخم مشكى كه تا شب بر دوش مى كشيد، به خانه مىآمد و حسن و حسين را در آغوش كشيده، تا صبح از آنها پرستارى مى كرد.
عزت نفس فاطمه(س) مانع از آن مىشد كه اعتراضى به وضع سخت زندگى كند، از اين روى هر گاه پيامبر اكرم از حال و روزش سؤال مىكرد، ابراز رضايت مىنمود. تا اينكه روزى اميرمؤمنان از ورود عدهاى اسير به مدينه مطلع شد.
بى درنگ خود را به نزد فاطمه رساند و از آمدن اسيران خبر داد. آن دو لختى انديشيدند. آنگاه فاطمه نزد پدر آمد. اما بى آنكه سخنى از نياز بر زبان آورد، به خانه بازگشت. وقتى خود را در مقابل اميرمؤمنان ديد، فرمود:
از هيبت آن بزرگوار قدرت سخن گفتن از من گرفته شد. اين بار هر دو به حضور رسول خدا آمدند و على(ع) رشته سخن را در دست گرفت. او از سختى كار خانه براى فاطمه(س) و كار بيرون براى خود حكايتها گفت و در نهايتخدمتكارى از رسول الله درخواست كرد.
اشك در چشمان رسول خدا حلقه زد و فرمود: «يا فاطمة والذى بعثنى بالحق ان فى المسجد اربعماة رجل مالهم طعام و لاثياب ولولا خشيتى خصلة لاعطيتك ما سالتيا فاطمة انى لا اريد ان ينفك اجرك الى الجارية و انى اخاف ان يخصمك على بنابىطالب يوم القيمة بين يدى الله عزوجل اذا طلب حقه منك». مدتى بعد از اين جريان آنگاه كه وضع عمومى اصحاب صفه نيز بهتر شد آنگاه اين اسيرها بايد فروخته شود و درآمدش براى اصحاب صفه هزينه شود» آنگاه تسبيحات حضرت زهرا(س) را به فاطمه آموخت. روايتى ديگر حكايت از اين دارد كه; آنگاه كه پيامبر درخواست آن دو را شنيد از جاى برخاست و خانه را ترك كرد. در همان حال آيهاى نازل شد «و اما تعرض عنهم ابتغاء رحمة ربك ترجوها فقل لهم قولا ميسورا»در پى نزول آيه پيامبر(ص) خدمتكارى از ميان اسيران برگزيد و به خانه فاطمه(س) فرستاد و نامش را فضه گذاشت.
به اين ترتيب فضه افتخار يارىرسانى به بهترين بانوى جهان رايافت.
صاحب كتاب «نخبة البيان فى تفضيل سيدة النسوان» معتقد است كه:
اعطاى خادمه به فاطمه زهرا(س) بعد از زمانى بوده كه همه فقراء مدينه از جمله اصحاب صفه به تمكن مالى رسيده بودند او مىنويسد: و اما ما هو المعروف من انه كانت لفاطمة خادمة اسمها فضة قدوهبها النبي «صلى الله عليه و آله» لها فهذا انما كان اخيرا بعد ما كثر اولادها و زادت كلفتها على ما قبل و كثرت الفتوح و المغانم و سلط الله رسوله على من شاء من خيبر وبني قريظة و النضير و غيرهم و استرسلت الدنيا للمسلمين فارتفع الفقر و العناء عن اهل الصفة و ضعفاء المدينة اذ كان الرسول «صلى الله عليه و آله» يعطيهم من تلك الاموال فصاروا فى سعة و فضل من الله فمن سعة الله و فضله على المسلمين فى ذاك الوقت وسع النبي «صلى الله عليه و آله» ايضا على ابنته كما ورد عنه انه قال ان المؤمن ياخذ بادب الله تعالى وسع الله عليه استع و اذا امسك عنه امسك.»
آنچه كه معروف است، فاطمه خادمهاى داشت اسمش فضه بود و پيامبر به او بخشيده بود، اين بعد از زمانى است كه اولادش و كارهايش بيشتر از قبل شد. و پيروزى و غنايم افزونتر گشت.
رسول خدا بر آنچه از خيبر و بنىقريظه و نضير و غير آن به دست آمد مسلط شد. و دنيا به مسلمانان رو كرد.
فقر و عنا از اهل صفه و ضعفاى مدينه روى برگرداند رسول خدا از اين اموال به آنها بخشيد و آنان به وسعتى كه خدا عنايت كرده بود، روى آوردند.
پيامبر نيز بر دخترش در اين وقت گشايش ايجاد كرد.
(روايت كافى در باب كفاية عيال و توسع از كتاب زكاة از امام صادق از پيامبر) همانطور كه از پيامبر وارد شده، مؤمن روش خدا را در پيش مى گيرد وقتى خدا توسعه داد او نيز توسعه مىدهد و آنگاه كه امساك گزيد او نيز امساك مى كند.
امام صادق(ع) به نقل از اميرمؤمنان در اين باره فرمود:
«ان رسول الله(ص) اخدم فاطمة ابنته جارية اسمها فضه النوبيه و كانت تشاطرها الخدمة»
رسول خدا براى دخترش فاطمه خادمى استخدام كرد كه اسمش فضه نوبيه بود و فاطمه(س) كارهاى خانه را بين خود و او تقسيم مى كرد.
[h=4]در مكتب رسول[/h] فضه تنها چند سالى توانست از وجود رسول اكرم(ص) بهره ببرد اما در همين مدت اندك ارتباطى مستحكم بين آنها به وجود آمد.
تا آنجا كه پيامبر از عمق صفاى دل و خلوص اين بانوى پاكيزه آگاه بود از اين روى دعايى به وى آموخت كه هنگام دشوارى با خواندن آن گرفتاريش حل مىشد.
اميرمؤمنان على(ع) در اين باره فرمود: فضه براى تهيه هيزم به بيرون خانه رفت. دسته بزرگى از هيزم تهيه كرد اما به دليل سنگينى نتوانستبياورد به ياد دعاى پيامبر افتاد پس لب گشود و گفت
«يا واحد ليس كمثله احدا تميت كل احد و انت على عرشك واحد لا تاخذه سنة و لا نوم»
اى يگانهاى كه مانند تو كسى نيست. مىميرانى هر كسى را و تو بر عرش خود تنهايى، و تو را خواب فرا نمىگيرد.»
در همان حال شخصى آمد و او را يارى كرد. گويى او نيز همان دعا را زمزمه مىكرد.
روح بلند فضه تا به آن حد اوج گرفت و معنويت در سيمايش جلوهگر شد كه شگفتى اميرمؤمنان را برانگيخت و پيامبر خدا از مقام احتياط و طهارت فضه او را آگاه ساخت.
