سلام بر بانوی خوبی ها

[ایرانی اسلامی]

بسم الله الرحمن الرحیم


السلام علیک ایتها الفاطمه الزهرا
السلام علیک ایتها الصدیقه الکبری
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
روز ها رنگ غم گرفته,رنگ خون,رنگ عزا,رنگ بی مادری,
مادر تنهاترین تنهای عاشق به ملکوت میرسد
مادر شهادت مبارک,خوشا به حالت که برای امام زمانت جان فدا کردی.
اما در بین ما غریبی است به نام امام زمان(ع)
فرزندت مهدی موعود در بین ما غریب شده و ما شرمنده از این غریبی هستیم.
شهادت بانوی خوبی ها تسلیت باد...
منبع:http://faraj.xzn.ir/

​

 

[غریب آشنا]

 

[غریب آشنا]

 

[غریب آشنا]

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه علیها: نَحْنُ وَسیلَتُهُ فى خَلْقِهِ، وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ، وَ نَحْنُ حُجَّتُهُ فى غَیْبِهِ، وَ نَحْنُ وَرَثَةُ اءنْبیائِهِ.(شرح نهج

البلاغه ابن ابى الحدید: ج 16، ص 211.)


ما اهل بیت پیامبر وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم ، ما برگزیدگان پاك و مقدّس پروردگار مى باشیم ، ما حجّت و راهنما خواهیم بود؛ و ما

وارثان پیامبران الهى هستیم .​

 

[غریب آشنا]

مادر

من اگر گریه برایت نکنم؛مـــی مــیــرم............کاری کن بحال دلـــم

یازهرا"س"​

 

[abshar]

 

[لاهوت]

​

 

[غریب آشنا]

نیـمـه شــب، تـابـــوت را بـرداشـتـنــد

بـــار غــــم بـر شــانـــه هـا بگذاشتنــد

هـفـت تــن، دنـبــال یـک پیکــر روان

وز پــی آن هـفــت تـن، هفـت آسمــان

ایــن طـرف، خیــل رُسُـــل دنبـــال او

آن طــرف، احمـــــد به استـقـبــــال او

ظــاهــرا تشیـیـع یـک پـیـکـــر ولــــی

بـاطـنــا تشـیـیـع زهــــرا و عـلـــــــــی

امشب ای مَه، مِهر وَرز و خوش بتاب

تـا بـبـیـنـد پـیـش پــایـــش آفــتـــــــــاب

ابـــرهــا گِـریـنــد بـر حـــال عــلــــــی

مــی رود در خــاک، آمـــال عــلــــــی

چـشـم، نــور از دسـت داده، پـا رمـــق

اشـک، بر مهتـاب رویش، چون شفـق

دل همه فریــاد و لــب، خاموش داشت

مــرده ای، تابــوت، روی دوش داشت

آهِ ســرد و بـغـض پـنـهـــان در گــلــــو

بـــود بــا آن عـــدّه، گـرم گفـت و گـــو

آه آه؛ ای همـرهـــان، آهــستـــه تـــــــر

مـی بـریـد اســـــرار را، سـربستــه تـر

ایــن تـــن آزرده، بـاشـــد جـــــان مــن

جــــــان فـدایـــش، او شـده قربـان مـن

همــــرهــان، ایـن لیـلـــه القدر من است

من هـلال از داغ و، این بــدر من است

اشــک مــن زیـن گــل، شــده گـلـفــام تر

هـسـتـی ام را مـی بـَریـــد، آرام تـــــــــر

وســعــتِ اشــکــم، به چشـم ابــر نیست

چــاره ای غیـر از نمـاز صبـــــر نیست

زیـن گـل من، بـاغ رضوان نَفحه داشت

مصحف من بود و هجـده صفحه داشت

مَرهـمـی خــــرج دل چــاکــــــم کـنـیـــد

هـمـرهــان، هـمــراهِ او خـــاکـــم کـنـیــد
​