کفار ما را از بزرگان و پدران دینی خود جدا کردند و بین ما و آنها فاصله انداختند. دستور داده اند پسران و دختران را در محیط مدارس تربیت کنند تا از تربیت دینی، مذهبی و خانوادگی به دور باشند. همچنین میان مردم و روحانیون جدایی بیندازند و مردم را نسبت به آنها بدبین نمایند، هرچند به این صورت که افرادی را به لباس روحانیون خصوصاً با صورت خوب (عمامه بزرگ، محاسن و...) و به زیّ علما و بزرگان دین درآورند، تا در مجامع عمومی و در انظارِ توده ی مردم افعال قبیحه انجام دهند. ما هم غافل هستیم.
همچنین از جمله فرمانها، دستورها و نقشه هایی که کفار چندصد سال پیش علیه ما کشیده اند، این است که کشتزارهایمان را بسوزانند. آبهای آشامیدنیمان را آلوده و مسموم کنند، امراض را اشاعه دهند و بیماریها را در جامعه دامن زنند تا به مجرد هجوم، تسلیم آنها باشیم.
این مطالب را از سیصد سال پیش برای ما دیکته کرده اند و دستورش را در چند ماده صادر و مکتوب نموده اند و الآن هم وجود دارد و شواهد صدق دارد!
آیا ما به دنیای آنها محتاجیم یا آنها به دنیای ما؟! اگر آنها به دنیای ما محتاج نیستند، پس چرا این همه برای تسلط بر ما و معادن ما، با هم مقاتله و جدال دارند؟! آنها ابتدا دین را از ما می گیرند و سپس ثروتهای ما را میگیرند و از همانها به ما تفضلاً وام میدهند و نزول میگیرند، و یا به صورت ظاهر صدقه و بلاعوض میدهند و بر ما منت میگذارند!
........
در محضر بهجت، ج1، ص84.
