توصیه هایی برای مبارزین تکواندو:
تکواندو ورزشی است رزمی که قدمت آن به 1400 سال پیش می رسد. نقطه ی پیدایش و تکامل این ورزش در کشور کره بوده و به تدریج در بین سایر ملل توسعه و گسترش یافته است. ویژگی این ورزش (صرفنظر از جنبه های مسابقاتی، روانی و ...) در بکارگیری کلیه عضلات و مفاصل بدن، از لحظه شروع نرمش تا اجرای دشوار ترین تکنیک های زمینی و پرشی است.
بعد دیگر این ورزش در مسابقات جلوه گر می شود. در میدانی که هر فرد با شخصیتی خاص مبارزه می کند و عملکرد هر کسی در میدان مبارزه نمایانگر شخصیت ذاتی خویش است. بنابر این تکواندو کارانی که در مسابقات تکواندو موفق خواهند شد که اصول اولیه تکنیک ها (قدرت، سرعت، تعادل، ریتم و زمان صحیح اجرای تکنیک ها) را به درستی فرا گرفته باشند.
برای این گروه، یعنی کسانیکه تکنیک های تکواندو را به درستی آموخته اند و به مرحله حساس مبارزه آن هم از نوع مسابقاتی آن رسیده اند، موارد ذیل توصیه می شود که مطمئناً در صورت رعایت این توصیه ها میزان موفقیت آنها در هر مسابقه ای تا حد زیادی افزایش خواهد یافت؛ مضافاً به اینکه یک مبارز ابتدا باید پله تسلط بر رقص پاها و جابجائی ها را بپیماید و سپس پله تسلط بر اجرای ضربات پا در حال حرکت و جابجائی را به درستی و موفقیت طی کرده و آنگاه وارد مقوله مبارزه شود:
1. یک مبارز تکواندو بایستی قوانین مسابقه را دقیقاً بداند، بسیاری از مبارزین که از نقطه نظر تکنیکی بسیار بالا بوده اند ولی از قوانین مسابقاتی (به علت عدم اطلاع کافی) متابعت نکرده اند مسابقه را باخته اند. دانستن قوانین و رعایت کامل آنه نشانگر نظم و انضباط فکری و تمرکز و شخصیت فرد مبارز می باشد.
2. قبل از هر مسابقه دقایقی را صرف تمرکز و پاک کردن ذهن خود از مطالب متفرقه و متمرکز شدن روی هدف های مسابقه ای که در پیش دارید نمائید.
3. عامل ترس، واکنش های طبیعی انسان در مقابل ناشناخته هایش است و در هر انسانی وجود دارد؛ در شرایطی که دو مبارز از یکدیگر شناخت کافی و یا قبلی ندارند کوشش خواهند کرد که همدیگر را ارزیابی نمایند، (حریف را بترسانند).
اگر شما هم ترسیده اید به هیچ وجه ترس خود را آشکار نسازید و قیافه ای آرام به خود بگیرید، بیاد داشته باشید اگر حریفتان هم ترسیده باشد سعی خواهد کرد آن را از شما پنهان سازد.
4. تمرکز خوب و اعتماد به نفس یک مبارز در نتیجه انجام تمرینات علمی و عملی منظم، شرایط خوب بدنی و فکر سالم است. اگر شما آمادگی لازم را چه از نظر روحی و چه از لحاظ جسمی برای مسابقه داشته باشید امکان کمی وجود دارد که در مسابقه پیروز نشوید.
5. هرگز در مورد درجه کمربند حریفتان فکر نکینید. درجه و رنگ کمربند فقط نشانگر کوشش هر روز در تمرینات تکواندو و مسابقات وی است؛ درجه کمربند هرگز متضمن قدرت توانایی و شهامت رزمی نبوده و نخواهد بود. در واقع برتری صرف درجه رزمی در مسابقات کاملاً بی معنی است. بنابر این شما بایستی با شامه ای بسیار قوی تمام سعی خود را در طول مسابقات بکار ببندید.
6. همیشه در وضعیت (گارد) سبک ولی مؤثر و قوی مستقر شوید. یک دست بایستی همیشه از صورت و دست دیگر از پرده دیافراگم و پایین تنه محافظت نماید. پاها باید به اندازه شانه ها از یکدیگر فاصله داشته باشند.
7. فاصله شما و حریفانتان نباید زیاد یا کم باشد بلکه باید به حدی باشد که در هر شرایطی ضربه های خود را به وی برسانید و یا از وی دور شوید.
8. قبل از شروع مسابقه حتماً نرمش های کششی و گرم کردن (warm-up) ساده را انجام دهید. بعد از هر مسابقه هم نرمش های کششی و سرد کردن (cool-down) بدن را که از اهمیت بیشتر برخوردار است حتماً انجام دهید.
9. همواره باید شگرد های اختصاصی خود را توسعه دهید و روی یک یا چند تکنیک خاص مهارت پیدا کنید به طوریکه هر وقت و در هر شرایط بتوانید از آن بهره بگیرید. اگر حتی در اجرای یک تکنیک ساده و مؤثر اعتماد به نفس پیدا کنید، خیلی بهتر از تکنیک های متعددی است که دیگران نصفه نیمه انجام می دهند و شما به حد کافی در آنها تمرین ندارید.
تکواندو ورزشی است رزمی که قدمت آن به 1400 سال پیش می رسد. نقطه ی پیدایش و تکامل این ورزش در کشور کره بوده و به تدریج در بین سایر ملل توسعه و گسترش یافته است. ویژگی این ورزش (صرفنظر از جنبه های مسابقاتی، روانی و ...) در بکارگیری کلیه عضلات و مفاصل بدن، از لحظه شروع نرمش تا اجرای دشوار ترین تکنیک های زمینی و پرشی است.
بعد دیگر این ورزش در مسابقات جلوه گر می شود. در میدانی که هر فرد با شخصیتی خاص مبارزه می کند و عملکرد هر کسی در میدان مبارزه نمایانگر شخصیت ذاتی خویش است. بنابر این تکواندو کارانی که در مسابقات تکواندو موفق خواهند شد که اصول اولیه تکنیک ها (قدرت، سرعت، تعادل، ریتم و زمان صحیح اجرای تکنیک ها) را به درستی فرا گرفته باشند.
برای این گروه، یعنی کسانیکه تکنیک های تکواندو را به درستی آموخته اند و به مرحله حساس مبارزه آن هم از نوع مسابقاتی آن رسیده اند، موارد ذیل توصیه می شود که مطمئناً در صورت رعایت این توصیه ها میزان موفقیت آنها در هر مسابقه ای تا حد زیادی افزایش خواهد یافت؛ مضافاً به اینکه یک مبارز ابتدا باید پله تسلط بر رقص پاها و جابجائی ها را بپیماید و سپس پله تسلط بر اجرای ضربات پا در حال حرکت و جابجائی را به درستی و موفقیت طی کرده و آنگاه وارد مقوله مبارزه شود:
1. یک مبارز تکواندو بایستی قوانین مسابقه را دقیقاً بداند، بسیاری از مبارزین که از نقطه نظر تکنیکی بسیار بالا بوده اند ولی از قوانین مسابقاتی (به علت عدم اطلاع کافی) متابعت نکرده اند مسابقه را باخته اند. دانستن قوانین و رعایت کامل آنه نشانگر نظم و انضباط فکری و تمرکز و شخصیت فرد مبارز می باشد.
2. قبل از هر مسابقه دقایقی را صرف تمرکز و پاک کردن ذهن خود از مطالب متفرقه و متمرکز شدن روی هدف های مسابقه ای که در پیش دارید نمائید.
3. عامل ترس، واکنش های طبیعی انسان در مقابل ناشناخته هایش است و در هر انسانی وجود دارد؛ در شرایطی که دو مبارز از یکدیگر شناخت کافی و یا قبلی ندارند کوشش خواهند کرد که همدیگر را ارزیابی نمایند، (حریف را بترسانند).
اگر شما هم ترسیده اید به هیچ وجه ترس خود را آشکار نسازید و قیافه ای آرام به خود بگیرید، بیاد داشته باشید اگر حریفتان هم ترسیده باشد سعی خواهد کرد آن را از شما پنهان سازد.
4. تمرکز خوب و اعتماد به نفس یک مبارز در نتیجه انجام تمرینات علمی و عملی منظم، شرایط خوب بدنی و فکر سالم است. اگر شما آمادگی لازم را چه از نظر روحی و چه از لحاظ جسمی برای مسابقه داشته باشید امکان کمی وجود دارد که در مسابقه پیروز نشوید.
5. هرگز در مورد درجه کمربند حریفتان فکر نکینید. درجه و رنگ کمربند فقط نشانگر کوشش هر روز در تمرینات تکواندو و مسابقات وی است؛ درجه کمربند هرگز متضمن قدرت توانایی و شهامت رزمی نبوده و نخواهد بود. در واقع برتری صرف درجه رزمی در مسابقات کاملاً بی معنی است. بنابر این شما بایستی با شامه ای بسیار قوی تمام سعی خود را در طول مسابقات بکار ببندید.
6. همیشه در وضعیت (گارد) سبک ولی مؤثر و قوی مستقر شوید. یک دست بایستی همیشه از صورت و دست دیگر از پرده دیافراگم و پایین تنه محافظت نماید. پاها باید به اندازه شانه ها از یکدیگر فاصله داشته باشند.
7. فاصله شما و حریفانتان نباید زیاد یا کم باشد بلکه باید به حدی باشد که در هر شرایطی ضربه های خود را به وی برسانید و یا از وی دور شوید.
8. قبل از شروع مسابقه حتماً نرمش های کششی و گرم کردن (warm-up) ساده را انجام دهید. بعد از هر مسابقه هم نرمش های کششی و سرد کردن (cool-down) بدن را که از اهمیت بیشتر برخوردار است حتماً انجام دهید.
9. همواره باید شگرد های اختصاصی خود را توسعه دهید و روی یک یا چند تکنیک خاص مهارت پیدا کنید به طوریکه هر وقت و در هر شرایط بتوانید از آن بهره بگیرید. اگر حتی در اجرای یک تکنیک ساده و مؤثر اعتماد به نفس پیدا کنید، خیلی بهتر از تکنیک های متعددی است که دیگران نصفه نیمه انجام می دهند و شما به حد کافی در آنها تمرین ندارید.