هدف رسول اكرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) از مبارزه با مفاسد اجتماعي ، رساندن انسان و جامعه بشري به فلاح و رستگاري مي باشد.
بیان خداونددرقرآن درمورد پیامبرعظیم الشان حضرت محمد (صلوات الله علیه)
« وَ إِنّكَ لَعَلي خُلُق عَظيم (قلم /4) »
شخصيتي كه شاهد و مبشر و نذير بود و دعوت كننده به سوي حق و چراغ روشن هدايت (احزاب / 46) و اجابت دعوت او براي انسان ها تضمين كننده حيات طيبه و رسيدن به سعادت و خوشبختي (انفال /24)
انسان موجودي است كه براي رسيدن به سعادت و خوشبختي نيازمند الگو، اُسوه ي نيكو مي باشد كه بتواند با پيروي از او عقل و فطرت خود را شكوفا كند و زمينه ي خوشبختي خويش را فراهم نمايد. براي رفع اين نياز حياتي، خداوند متعال، پيامبرش را بهعنوان اسوه حسنه معرفي مي نمايد. بر اين اساس مسلمانان موظف هستند كه تمام ابعاد شخصيت آن حضرت را مورد تحقيق قرار دهند تا مقدمه پيروي از ايشان براي آنان فراهم آيد.
راه صحيح مبارزه با مفاسد اجتماعي، بهترين عامل در جلوگيري از توسعه و گسترش آن است. حال در اين جا چند سئوال مطرح مي شود:
1- پيامبر چه راهكارها و روش هايي را براي مبارزه با مفاسد اجتماعي اتخاذ كردند؟
2- نحوه ي برخورد و استقبال اعراب از اين مهم چگونه بود؟
3- دشمنان پيامبر در اين زمينه، چه كساني بودند وچه حربه ها و فعاليت هايي را براي متوقف كردن آن به كار بستند؟
4- سرانجام اين مبارزه چه شد و كدام گروه و دسته از مردم از استقرار آن در جامعه خشنود و راضي بودند؟