منابع:
[1] . لسان العرب، ابن منظور، ج1، ص582
[2] . الوجیزه، لبرهان الحق جمال المله بهاءالدین العاملی، ص1
[3] . رجوع شود به: شرح البخاری، شیخ الاسلام ابن حجر؛ تدریب الراوی فی شرح «تقریب» النداوی، السیوطی، طبع مصر، 1307هـ، ص4؛ علوم الحدیث ومصطلحه، الدكتور صبحی صالح، ص5
[4] . این نظر علمای شیعه و اكثر علمای اهل سنت است؛ اما بعضی از علمای تسنن عدد خاصی را معتبر دانسته اند؛ چنانكه از قاضی ابی بكر نقل شده كه كمتر از پنج نفر نباشند و از اصطخری نقل شده كه كمتر از ده نفر نباشند و بعضی گفته اند حداقل دوازده نفر (تعداد نقبای بنی اسرائیل) و برخی گفته اند حداقل بیست نفر، و پاره ای چهل، و عده ای هفتاد، و جمعی حداقل تواتر را سیصد و اندی (تعداد اهل بدر) ذكر كرده اند.
از نظر شهید ثانی در كتاب «البدایه»، تمامی این اقوال باطل است. (به نقل از كتاب: ضیاءالدرایه للسید ضیاءالدین العلامه، چاپ حكمت قم، ص18و19، بی تا) و همچنین از نظر ابن حجر در «شرح النخبه»، تعیین عدد كاملا بی معنی است. (به نقل از كتاب علوم الحدیث و مصطلحه، الدكتور صبحی الصالح، ص147و148)
[5] . به نقل از مقاله شیخ محمدجواد مغنیه، «العمل بالحدیث وشروطه عند الامامیه»، در مجموعه مقالات «الوحده الاسلامیه»، جمع و ترتیب عبدالكریم بی آزار الشیرازی، بیروت، الاعلمی، ص326
[6] . الوجیزه، شیخ بهایی، ص2
[7] . علما در این مورد به حدیث «انما الاعمال بالنیات ولكل امری ما نوی» مثال می زنند.
[8] . مدح به تعدیل، یعنی اینكه راوی با صفاتی چون ثقه، حجّه، عین و... توسط شخص عادلی توصیف و مدح شده باشد.
[9] . الوجیزه، شیخ بهایی، ص3
[10] . قوانین الاصول، قمّی، جزء اول.
[11] . تنقیح المقال، الشیخ عبدالله المامقانی، ج1، ص206
[12] . الرسائل، شیخ انصاری، بحث خبر واحد.
[13] . الاصول العامه، سید محمدتقی حكیم، چاپ اول، ص219
[14] . كتاب الطهاره، امام خمینی ره، چاپ قم، ج2، ص16
[15] . شیخ زین الدین، مشهور به شهید ثانی، متولد سال 911ق، هم نزد اساتید و علمای شیعه و هم نزد اساتید اهل سنّت درس خوانده و پنج سال در مدرسه نوریه بعلبك، فقه مذاهب پنجگانه را برای محصّلان شیعه و سنّی تدریس می كرده است. (رجوع شود به مقدمه كتاب: مسكّن الفؤاد، الشهید الثانی، تحقیق مؤسسه آل البیت، 1407هـ ق، ص9ـ10)
[16] . شیعه در اسلام، استاد علامه سید محمدحسین طباطبایی، قم، 1389ق، ص46
[17] . رجوع شود به كتاب: فواتح الرحموت، المطبوع مع المستصفی، ج2، 1407
[18] . رجوع شود به مقاله مرحوم شیخ محمد محمد مدنی، رئیس فقید دانشكده شریعت دانشگاه الازهر، در مجموعه مقالات دارالتقریب: «الوحده الاسلامیه»، جمع و ترتیب نویسنده، ص362
[19] . همان مأخذ، به نقل از: نزههالخاطر، الشیخ عبدالقادر احمدبن مصطفی بدران، ج1، ص281 به بعد.
[20] . همان مأخذ، ص364