بالم شكسته، از پرم چيزي نگويم
از كوچ پر درد سرم چيزي نگويم
طوفان سختي باغ مان را زیر و رو كرد
از لاله هاي پرپرم چيزي نگويم
حق مي دهم نشناسي ام؛ اما برادر
از آنچه آمد بر سرم، چيزي نگويم
وقت وداع ِ آخرت، عالم به هم ريخت
از شيون اهل حرم چيزي نگويم
آتش گرفتن گرچه رسم و سنت ماست
از دامن شعله ورم چيزي نگويم
بگذار سر بسته بماند روضه هايم
از ماجراي معجرم چيزي نگويم
كم سو تر از چشمان من، چشمان زهراست
از گريه هاي مادرم چيزي نگويم
از كوچ پر درد سرم چيزي نگويم
طوفان سختي باغ مان را زیر و رو كرد
از لاله هاي پرپرم چيزي نگويم
حق مي دهم نشناسي ام؛ اما برادر
از آنچه آمد بر سرم، چيزي نگويم
وقت وداع ِ آخرت، عالم به هم ريخت
از شيون اهل حرم چيزي نگويم
آتش گرفتن گرچه رسم و سنت ماست
از دامن شعله ورم چيزي نگويم
بگذار سر بسته بماند روضه هايم
از ماجراي معجرم چيزي نگويم
كم سو تر از چشمان من، چشمان زهراست
از گريه هاي مادرم چيزي نگويم