بدان كه يكى از تكاليف مشكل تو در عصر غيبت امام عصر، عجل الله تعالى فرجه الشريف، كه مشكلترين آنها نيزهست; داشتن حالت «مراقبه» است نسبتبه خداى خود، جل جلاله، ... و نظير آن داشتن «مراقبه» است نسبتبه امامعصر، عليه السلام، اما معناى مراقبه آن است كه در تمام حركات و سكنات و اعمال و اقوال خود آن حضرت را بر خودمراقب بدانى و يقين داشته باشى كه امام تو همه جا با تو همراه است و از تو جدايى و غفلت ندارد.
تصور كن كه مرشد يا پير رياضت كشيدهاى دارى كه در اثر رياضتهاى سختى كه تحمل كرده، از بيشتر امورباطنى و درونى تو آگاه است و تو با آن مرشد مدتى انيس و همنشين شدهاى.
تو را به خدا توجه كن كه تا چه ميزان، هم در ظاهر و هم در باطن، ملاحظه آن مرشد را مىكنى; ادب او را نگاهمىدارى و مواظب و مراقب خود هستى كه در خلوت و آشكار و در ظاهر و باطن امرى خلاف ادب از تو سر زند; چه درنشست و برخاست، چه در رفتار و كردار، چه در خوردن و آشاميدن و چه در نماز و طاعت.
پس بهتر آن است كه تكليف خود را در حركات و سكنات ظاهرى و باطنى بدانى و بفهمى; و عقيده تو به طور يقيناين باشد كه تمام اعمال و افعال و اقوال تو در نزد امام عصر، عليه السلام، مشهود است و او لحظهاى از تو غفلت ندارد.
چنانكه خود فرمود:
و انا غير مهملين لمراعاتكم ولا ناسين لذكركم و لولا ذلك لنزل بكم البلاء واصطلمتكم الاعداء و اتقوا الله جل جلاله. (1)
ما، در مراقبت و مواظبت از شما كوتاهى نمىكنيم و شما را از ياد نمىبريم و اگر جز اين بود; هر آينه، بلا بر شمانازل مىگرديد و دشمنان، شما را در كام خود فرو مىبردند. پس تقواى الهى را پيشه كنيد. (2)
1. نامه امام عصر، عليه السلام، به شيخ مفيد، بحار الانوار، ج 53، ص 175.
2. بازنويسى شده از كتاب: همدانى، صدر الاسلام على اكبر، پيوند معنوى با ساحت قدس مهدوى، ص 34-37.
تصور كن كه مرشد يا پير رياضت كشيدهاى دارى كه در اثر رياضتهاى سختى كه تحمل كرده، از بيشتر امورباطنى و درونى تو آگاه است و تو با آن مرشد مدتى انيس و همنشين شدهاى.
تو را به خدا توجه كن كه تا چه ميزان، هم در ظاهر و هم در باطن، ملاحظه آن مرشد را مىكنى; ادب او را نگاهمىدارى و مواظب و مراقب خود هستى كه در خلوت و آشكار و در ظاهر و باطن امرى خلاف ادب از تو سر زند; چه درنشست و برخاست، چه در رفتار و كردار، چه در خوردن و آشاميدن و چه در نماز و طاعت.
پس بهتر آن است كه تكليف خود را در حركات و سكنات ظاهرى و باطنى بدانى و بفهمى; و عقيده تو به طور يقيناين باشد كه تمام اعمال و افعال و اقوال تو در نزد امام عصر، عليه السلام، مشهود است و او لحظهاى از تو غفلت ندارد.
چنانكه خود فرمود:
و انا غير مهملين لمراعاتكم ولا ناسين لذكركم و لولا ذلك لنزل بكم البلاء واصطلمتكم الاعداء و اتقوا الله جل جلاله. (1)
ما، در مراقبت و مواظبت از شما كوتاهى نمىكنيم و شما را از ياد نمىبريم و اگر جز اين بود; هر آينه، بلا بر شمانازل مىگرديد و دشمنان، شما را در كام خود فرو مىبردند. پس تقواى الهى را پيشه كنيد. (2)
1. نامه امام عصر، عليه السلام، به شيخ مفيد، بحار الانوار، ج 53، ص 175.
2. بازنويسى شده از كتاب: همدانى، صدر الاسلام على اكبر، پيوند معنوى با ساحت قدس مهدوى، ص 34-37.