بخشی از دعای اول صحیفه سجادیه

[ایرانی اسلامی]

ستایش برای خداست.ان نخستین بی اغاز و واپسین بی انجام.او که دیده ی بندگان از دیدنش فرو ماند و اندیشه ی وصف کنندگان ستودنش نتواند.افریدگان را به قدرت خود افرید و به خواست خویش بر انان جامه ی هستی پوشید. انگاه ایشان را به راهی که میخواست رهسپار کرد و به جاده ی محبت خود روان گردانید.افریدگان نتواند از حدی که خدا برایشان مقرر ساخته است,قدمی پیش و پس بگذارند.ادامه دارد...

 

[ضحا]

ممنونم از شما بزرگوار بخاطر ارسال معانی کتاب معتبر صحیفه سجادیه