1. حق همسایه
قال :علیه السلام: عند وفاته: الله الله فی جیرانكم، فانهم وصیه نبیكم. ما زال یوصی بهم، حتی ظننا انه سیورثهم. (نامه 47)
در هنگام وفات خویش فرمود: خدارا خدارا! درباره همسایگانتان كه آنان سفارش شده پیامبر شمایند. پیامبر صلی الله علیه و آله پیوسته درباره همسایگان سفارش می كرد چندان كه گمان بردیم آن ها را ارث بر قرار خواهد داد.
2. نیاز خویشاوندی به دوستی
القرابه الی الموده، احوج من الموده الی القرابه. (حكمت 308)
خویشاوندی به دوستی نیازمندتر است تا دوستی به خویشاوندی.
3. محبت به خویشاوندان
ایها الناس! انه لا یستغنی الرجل و ان كان ذا مال عن عترته، و دفاعهم عنه بایدیهم و السنتهم، و هم اعطی الناس حیطه من ورائه ، و المهم لشعثه، و اعطفهم علیه عند نازله اذا نزلت به. و لسان الصدق یجعله الله للمرء فی الناس، خیر له من المال یرثه غیره.
و منها: الا لا یعدلن احدكم عن القرابه یری بها الخصاصه ان یسدها بالذی لا یزیده ان امسكه، و لا ینقصه ان اهلكه. و من یقبض یده عن عشیرته فانما تقبض منه عنهم ید واحده و تقبض منهم عنه اید كثیره؛ و من تلن حاشیته، یستدم من قومه الموده. (خطبه 23)
ای مردم! هیچ كس هر اندازه هم ثروتمند باشد، از خویشان (ایل و عشیره) خود و حمایت عملی و زبانی آن ها از خویش بی نیاز نیست. آنان بزرگ ترین گروهی هستند كه از انسان پشتیبانی می كنند و پراكندگی و پریشانی او را از بین می برند و در مصیبت ها و حوادثی كه برایش پیش می آید بیش از همه به او مهربان و دلسوزند. نام نیكی كه خداوند برای انسان در میان مردم پدید می آورد بهتر است از مال و ثروتی كه وی برای دیگران باقی می گذارد.
هان! مبادا از خویشاوند نیازمند خود روی برتابید و از دادن اندك مال به او، كه اگر ندهید چیزی بر ثروت شما نمی افزاید و اگر بدهید چیزی كم نمی شود، دریغ نكنید. هر كه از خویشان خود دست كشد، یك دست از آنان بازگرفته، اما دست های فراوانی از خود كنار زده است و آن كس كه با قوم و خویشان خود نرم خو و مهربان باشد، دوستی و محبت همیشگی آنان را به دست آورد.
4. وجوب صله رحم
(فرض الله) صله الرحم منماه للعدد. (حكمت 252)
خداوند صله رحم را برای كثرت نفرات واجب گردانید.
