خداوند سبحان خطاب به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1. أكْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
2. وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
3. وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.4
. وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
5. وَأخِّرْ نَوْمَكَ إِلَى الْقَبْرِ.
6. وَفَخْرَكَ إِلَى الْمیْزانِ.
7. وَشَهْوَتَكَ إِلَى الْجَنَّةِ.
8. وَراحَتَكَ إِلَى الاَّْخِرَةِ.
9. وَلَذَّتَكَ إِلَى الْحُورِ العینِ.
10. وَكُنْ لى ، أكُنْ لَكَ.
11. وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.
12. وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.
13. فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.[SUP]1[/SUP]
اى فرزندآدم !1. «توشه » را افزون كن ، كه «راهِ » [آخرت و رسیدن به سعادت ]، دور است دور!
2. و «كشتى » را تعمیر كن ، كه «دریا» عمیق است عمیق!
3. و «بار»[هاى اضافى كه در این سفر به كارت نمى آیند] را فرو گذار و سبك گردان ، كه راه باریک است باریک!
4. و «عمل »[و كردار و گفتارت ] را خالص گردان ، كه «حسابرس »بیناست بینا!
5. و خفتن خویش را به تاخیر بینداز و آن را براى درون قبر بگذار
6. و فخر كردنت را براى هنگامه برپایى «میزان » [در قیامت ] بگذار.
7. و میل [و برآوردن خواهشهاى دل ]ات را براى بهشت واگذار.
8. و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.
9. و لذتجویى ات را براى [زیستن در كنار] همسران بهشتى واگذار.
10. و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.
11. و با سبك شمردن دنیا، به من نزدیك شو و تقرّب بجوى.12
. و با دشمن داشتن فاجران و بدكاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیكان ، خویشتن رااز آتش ، دور بدار.
13. پس [بدان كه ] خداوند، پاداش نیكوكاران را تباه نمى سازد.
هوشمندى و فرزانگى چنین اقتضا مى كند كه آدمى ، هنگام سفر، زاد و راحله خویش رابررسى كند؛ مسافت راه و وسیله سفر و توشه راه را ارزیابى نماید و نیز مدّتْ زمان سفر و ایّام ماندن در مقصد را محاسبه كند و خود را مهیّا سازد. و اگر قصد تجارت و یااهداى هدیه به عزیزى را نیز در سر دارد، كالایى در خور و تحفه اى مناسب فراهم آورد.
