●●● ابیات ناب شروع شده با حرف ذ●●●
- نویسنده موضوع زهرا
- تاریخ شروع
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی
سعدی
**
ذات تو غنی و ما همه محتاجیم
محتاج به غیر خود مگردان مارا
پیر هرات
**
ذات تو برزمین اثر لطف ایزدی است
عدل تو در جهان نظر رحمت خداست
ظهیر فاریایی
**
ذکر تو از زبان من فکر تو از خیال من
چون برود که رفته ای در رگ و در مفاصلم
سعدی
**
ذره ذره کاندرین ارض و سماست
جنس خود را همچو کاه و کهرباست
مولوی
**
ذات نایافته از هستی بخش
کس تواند که شود هستی بخش
جامی
**
ذره خاکم و در کوی تو ام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم
حافظ
ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد
زآسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
حافظ
**
ذروه کاخ رتبتت راست زفرط ارتفاع
راهروان وهم راراه هزارساله باد
**
ذرخش گرنخندد به گاه بهار
همانا نگریدچنین ابر زار
**
ذکررخ وزلف تودلم را
وردیست که صبح و شام گیرد
حافظ
**
ذکر رخ و زلف تو دلم را
وردیست که صبح و شام دارد
حافظ
**
ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من
کز در مدام با قدح و ساغر آمدیحافظ
**
ذکرست کمند وصل محبوب
خاموش که جوش کرد سودا
مولوی
ذره را سرگشتگی بینم صواب
زانک او را نیست تاب آفتاب
ذره ذره ز آسیای آسمان افتــــاده ایم
خورده آدم گندم وما از جنان افتاده ایم
ذکر تو به صد عنوان آرایش عنوانها
در ورطهی کفر افتد انس و ملک ار نبود
از حفظ تو تعویضی در گردن ایمانها
ای کعبهی مشتاقان دریاب که بر ناید
مقصود من گم ره از طی بیابانها
جان رخش طرب تازد چون ولوله اندازد
غارت گر عشق تو رد قافلهی جانها
ذکر رخ و زلف تو دلم را
ورديست که صبح و شام دارد
ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من ....
کز در مدام با قدح و ساغر آمدی
ذرات جهان ثـنای حق میگویند
تسـبیح کـُنان لقـای او میجـویند
ذرّه ذرّه، آنچــــــــــــه داد از مـــــــن گــــــرفـــت
ديـــر دانســـــــــتم كه گيــــــــتی رهــــــــزن اسـت
***
ذهنیتی که در سرم از نو بهار بود
با دیدن خزان ز سرم رخت بست و رفت
***
ذهن را درگیر بـا عشقـی خیـالـی کـرد و رفت
جمـله هـای واضـح دل را سـؤالـی کرد و رفت
چــون رمـیدن های آهــو نــاز کـردن هـای او
دشـت چشمان مرا حالی به حالـی کرد و رفت