آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) روزی نقل کردند:
شخصی نزد امام صادق(ع) یا امام باقر(ع) آمد،و به ایشان عرض کرد:
اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند،عاقبتش چگونه خواهد بود؟
امام فرمودند: خداوند به او یک بیماری عطا میکند تا سختی های آن بیماری، کفاره گناهش باشد.
آن مرد دو مرتبه پرسید:اگر بیمار نشد چه؟
امام فرمود:خداوند به او همسایه بد می دهد تا او را اذیت و آزار نماید تا این اذیت و آزار کفاره گناهش باشد.
آن مرد پرسید:اگر همسایه بد نصیبش نشد چه؟
امام مجدد فرمودند:خداوند به او دوست بدی میدهد تا او را اذیت و آزار کند و این اذیت و آزار کفاره گناهش باشد.
آن شخص پرسید:اگر دوست بد نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند به او همسر بدی میدهد تا آزار های آن همسر بد،کفاره گناهانش باشد.
آن مرد پرسید:اگر همسر بد نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند به او قبل از مرگش توفیق توبه میدهد.
باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:و اگر قبل از مرگ نتوانست توبه کند چه؟
امام فرمودند:به کوری چشم تو! ما او را شفاعت خواهیم کرد.
منبع:بسیج دانشجویی میبد