غریب مدینه امام حسن مجتبی(علیه السلام)

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
احسان قبل از درخواست
شخص بیابان نشین و نیازمندی نزد حضرت آمد، امام علیه‌السلام امر فرمودند هر آنچه در خانه است به او بدهند. مرد به امام گفت:
«آقای من! آیا اجازه نمی‌دهید حاجت خود را بگویم و زبان به مدح شما بگشایم».
امام علیه‌السلام (با زبان شعر) به او پاسخ دادند:


نَحْنُ أُناسٌ نَوالُنا خضل
یَرْتَعُ فِیه الرَّجاءُ وِ الاَمَلُ

«ما مردمی هستیم که بخششی تازه (و با طراوت) داریم که هر آرزومندی در آن به خواسته‌اش می‌رسد»

تَجودُ قَبْلَ السُّؤالِ أَنْفُسُنا
خَوفا عَلی ماءِ وَجْهِ مَنْ یَسَلُ

«قبل از اینکه از ما چیزی بخواهند می‌بخشیم تا آبروی نیازمندان حفظ گردد»

لَوْعَلِمَ الْبَحْرُ فَضْلَ نائِلِنا
لَغاضٌّ مِنْ بَعدِ فَیضِهِ خَجِلٌ

«اگر دریا از بخشندگی ما خبردار شود از خجالت آبش به زمین فرو خواهد رفت»

حياة الامام الحسن بن على، ج 1، ص 318
 
بالا