1.صبح: « وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ » (تكوير / 18) قسم به صبح ،هنگامي كه تنفس كند.
2.شب: « وَ اللَّيْلِ إِذا عَسْعَسَ » (تكوير / 17) وقسم به شب،هنگامي كه پشت كند و به آخر رسد.
3.شامگاهان: « فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ » (نور / 37) درخانه هايي كه خدا رخصت داده كه(قدر و منزلت) آنها رفعت يابد ونامش در آنها ياد شود. در آن (خانه) ها هر بامداد و شامگاه او را نيايش مي*كنند.
4. بامداد: « إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً » (اسراء / 78) همانا قرآن فجر (نماز صبح)، مشهود (فرشتگان شب وروز) است.
5. سال: « فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً » (مائده / 26) خداوند (به موسي) فرمود: اين سرزمين (مقدس) چهل سال بر آنها ممنوع است.
.6.ماه: « شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ » (بقره / 185) ماه رمضان (همان ماه) است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده است.
7. جمعه: « إِذا نُودِيَ لِلصَّلاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ » (جمعه / 9) هنگامي كه براي نمازروزجمعه اذان گفته شود .
8. شنبه: « وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ » (بقره / 65) به طور قطع از حال كساني از شما ، كه در روز شنبه نافرماني و گناه كردند، آگاه شده*ايد .
9. عصر، بعد از ظهر: « وَ الْعَصْرِ » (عصر / 1) قسم به عصر و بعداز ظهر.
10. طلوع: « وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ » (ق / 39) و پيش از طلوع آفتاب تسبيح و حمد پروردگارت را بجاآور.
11. غروب: « وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ » (ق / 39) و پيش از غروب آفتاب.
12. وقت زوال: « أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلي غَسَقِ اللَّيْلِ » (اسراء / 78) نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاريكي شب بياد آر.
13. چاشگاه: « أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُري أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا ضُحًي وَ هُمْ يَلْعَبُونَ » (اعراف / 98) آيا اهل شهر و ديار از آن ايمنند كه به روز كه سرگرم بازيچة دنيا هستند عذاب ما آنان را فرا رسد.
14. سپيده دم: « قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ » (فلق / 1) بگو من پناه مي*جويم به خداي فروزنده صبح روشن.
15. ماه*هاي حرام (ذي قعده، ذي*حجه، محرم، رجب): « فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ » (توبه / 5) پس از آن كه ماه*هاي حرام درگذشت
16. سرخي مغرب: « فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ » (انشقاق / 16) قسم به شفق (هنگام نماز مغرب)
17. شبانگاه: « وَ جاؤُ أَباهُمْ عِشاءً يَبْكُونَ » (يوسف / 16) و برادران شبانه با چشم گريان به نزد پدر بازگشتند.
18. شب تاريك: « وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ » (فلق / 3) و از شر شب تاريك هنگامي كه درآيد.
19. فردا: « أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً » (يوسف / 12) او را فردا با ما به صحرا فرست.
20. روز: « تُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ » (آل عمران / 27) روز را در شب ناپديد گرداني.