شما اولین کسی بودید که خبر ارتحال امام را اعلام کردید و میلیونها ایرانی اولین بار از زبان شما خبر ارتحال امام (ره) را شنیدند. حس و حال شما در موقع اعلام این خبر چگونه بود؟
آن حادثه تاسف آور روز 14 خرداد سال 1368 هرگز برای من فراموش شدنی نیست. رحلت امام حادثه بزرگی بود و من هم گوینده با سابقه و کهنه کاری نبودم. فردی بودم که به عنوان یک گوینده، زیاد به من بها نمیدادند. حدود 6 سال سابقه کار در رادیو و تلویزیون داشتم. اگرچه اکثر خبرهای دوران جنگ و دفاع مقدس را من اعلام میکردم، اما گویندگان پیشکسوت دیگری هم برای اعلام خبرهای مهم بودند اما این خواست خدا بود که اعلام خبر ارتحال امام نصیب من بشود و گوینده آن خبر من باشم. خواندن این خبر برای من سنگین و سخت بود. گو اینکه احساس میکردم گفتن و خواندن این خبر کار هر کسی نیست.
این پیامی بود که ساعت 6.30 دقیقه دریافت کردیم. در آن زمان تکنولوژیها مانند امروز نبود. اینترنت و فکس هم نبود. ما خبر را تلفنی دریافت میکردیم. خبر ارتحال را حاج احمد آقا از بیت امام خمینی (ره) میخواندند و ما مینوشتیم. آن لحظه که این پیام را تایپ میکردند، دیدم که از لحاظ ادبی بسیار تاثر برانگیز است و روی من به عنوان یک گوینده که پیام را میخواندم، بسیار تاثیر گذاشته بود. اما تا آن لحظه هنوز معلوم نبود که قرار است گوینده این خبر من باشم. پیشکسوتان بسیاری وجود داشتند که در انتظار بودند این خبر را بخوانند اما یک باره قرار شد که من خبر را بخوانم.