صبر کردن خیلی سخت است. وقتی مشکلات و نگرانیهایمان را بارها و بارها با خدا درمیان میگذاریم، از منتظر ماندن خسته میشویم. کمکم حس میکنیم که با کسی حرف میزنیم که حرفهایمان را نمیشنود. معمولاً دوست داریم که طاقت بیاوریم و کنترل خودمان را در دست گیریم؛ این بهترین واکنش به سکوت است. به همین دلیل از خداوند میخواهیم که به ما صبر دهد تا بتوانیم با آرامش بیشتری منتظر بمانیم.
دعا کردن به آن معنا نیست که محیطمان تغییر میکند. تنها فرزندمان بیمار است و در بیمارستان بستری است. پیوند ازدواجمان روز به روز شکنندهتر میشود و امیدی که سالها داشتیم با سرعتی باورنکردنی رنگ میبازد. وقتی بارها و بارها درمورد چیزی به درگاه خداوند دعا کرده باشید، ممکن است خیلی راحت صبرتان را از دست داده و دلسرد شوید. اما باید کاری کنید که این باقیماندههای صبر و تحملتان شما را برای ادامه راه ترغیب کند.
تنها شما نیستید که صبر میکنید.
صبر کردن تجربهای کاملاً متداول است. همه برادرها و خواهرهای باایمان ما میدانند که صبر کردن برای خدا چه معنی دارد. به آنهایی فکر کنید که خیلی از قبل از شما صبر پیشه کرده بودند: حضرت ایوب، حضرت داوود، و ... وقتی قرآن یا انجیل را باز کنید با آیات زیادی درمورد صبر کردن روبهرو میشوید و کسانی که در آن برتری یافتهاند را معرفی میکند.
لغتنامه جدید انجیل صبر را اینطور معنا میکند، "خویشتنداری خدادادی در مقابله با مخالفت یا سرکوب". صبر همیشه زمان موردنیاز است که دلیلی برای منتظر نماندن باشد. همیشه در مواجهه با مخالفت صبر لازم است. به همین دلیل است که صبر کردن در خیلی جهات مثل یک مبارزه است. چیزی که میتوانیم به آن تکیه کنیم این است که صبر، خویشتنداری خدادادی است. این خداوند است که آرامش روحانی را در ما ایجاد میکند تا بتوانیم وارد آن مبارزه شویم. خیلی وقتها فکر میکنیم که صبر فقط تحمل کردن است اما این منطق اشکال دارد. با قدرت و توانایی خودمان نیست که خویشتنداری میکنیم. درواقعیت، تنها مسئولیت ما این است که به خدا اعتماد کنیم و اوست که قدرت و توانایی لازم برای ادامه مسیر برطبق ایمانمان را برای ما فراهم میکند.
دعا کردن به آن معنا نیست که محیطمان تغییر میکند. تنها فرزندمان بیمار است و در بیمارستان بستری است. پیوند ازدواجمان روز به روز شکنندهتر میشود و امیدی که سالها داشتیم با سرعتی باورنکردنی رنگ میبازد. وقتی بارها و بارها درمورد چیزی به درگاه خداوند دعا کرده باشید، ممکن است خیلی راحت صبرتان را از دست داده و دلسرد شوید. اما باید کاری کنید که این باقیماندههای صبر و تحملتان شما را برای ادامه راه ترغیب کند.
تنها شما نیستید که صبر میکنید.
صبر کردن تجربهای کاملاً متداول است. همه برادرها و خواهرهای باایمان ما میدانند که صبر کردن برای خدا چه معنی دارد. به آنهایی فکر کنید که خیلی از قبل از شما صبر پیشه کرده بودند: حضرت ایوب، حضرت داوود، و ... وقتی قرآن یا انجیل را باز کنید با آیات زیادی درمورد صبر کردن روبهرو میشوید و کسانی که در آن برتری یافتهاند را معرفی میکند.
لغتنامه جدید انجیل صبر را اینطور معنا میکند، "خویشتنداری خدادادی در مقابله با مخالفت یا سرکوب". صبر همیشه زمان موردنیاز است که دلیلی برای منتظر نماندن باشد. همیشه در مواجهه با مخالفت صبر لازم است. به همین دلیل است که صبر کردن در خیلی جهات مثل یک مبارزه است. چیزی که میتوانیم به آن تکیه کنیم این است که صبر، خویشتنداری خدادادی است. این خداوند است که آرامش روحانی را در ما ایجاد میکند تا بتوانیم وارد آن مبارزه شویم. خیلی وقتها فکر میکنیم که صبر فقط تحمل کردن است اما این منطق اشکال دارد. با قدرت و توانایی خودمان نیست که خویشتنداری میکنیم. درواقعیت، تنها مسئولیت ما این است که به خدا اعتماد کنیم و اوست که قدرت و توانایی لازم برای ادامه مسیر برطبق ایمانمان را برای ما فراهم میکند.