●●● ابیات ناب شروع شده با حرف ج●●●
- نویسنده موضوع زهرا
- تاریخ شروع
جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را
_________________________________
جهان را نیست کاری جز دو رنگی
گهی رو می نماید گاه زنگی
______________________________
جهان سر به سر حکمت و عبرت است
چرا بهره ی ما همه غفلت است
_______________________________
جان ها در اصل خود عیسی دمند
یک دمش زخمند و دیگر مرهمن
جز کوی توام نیست به سر فکر مقامی
تا عمر به پایان برسد منزلم این است
________________________________
جمع ما جمع نباشد تو پریشان باشی
یاد حیرانی ما آری و حیران باشی
__________________________________
جوانمرد و خوشخوی و بخشنده باش
چو حق بر تو پاشد تو بر خلق پاش
______________________________
جوانی بر سر کوچ است، دریاب این جوانی را
که شهری باز، نشناسد غریب کاروانی را
جان بی علم بی نوا باشد
مرغ بی پر نه بر هوا باشد
___________________________
جان خوشست اما نمی خواهم که جان گویم تو را
خواهم از جان خوشتری یابم که آن گویم تو را
______________________________________
جانم بگیر و صحبت جانانه ام بخش
کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیست
___________________________-
جانی که خلاص از شب هجران تو کردم
در روز وصال تو به قربان تو کردم
______________________________
جای مهتاب، به تاریکی شب ها تو بتاب
من فدای تو، به جای همه گل ها تو بخند
_______________________________
جذبه عاشق اثر در سنگ خارا می کند
کوهکن معشوق خود از سنگ پیدا می کند
__________________________________
جز دل که گیرد جان من جز من که گیرد جان دل
گر دل بمیرد وای من گر من بمیرم وای دل
جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا
ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم ترا
زین جور بر جانم کنون، دست از جفا شستی به خون
جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم ترا
_______________________________
جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما
دردا که نیستت خبر از روزگار ما
در کار تو ز دست زمانه غمی شدم
ای چون زمانه بد، نظری کن به کار ما
_________________________________
جز من، میان این گل و باران کسی نبود
کو موزه ای بپا وکلاهی بسر نداشت
آخر، تفاوت من و طفلان شهر چیست
آئین کودکی، ره و رسم دگرنداشت
ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم ترا
زین جور بر جانم کنون، دست از جفا شستی به خون
جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم ترا
_______________________________
جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما
دردا که نیستت خبر از روزگار ما
در کار تو ز دست زمانه غمی شدم
ای چون زمانه بد، نظری کن به کار ما
_________________________________
جز من، میان این گل و باران کسی نبود
کو موزه ای بپا وکلاهی بسر نداشت
آخر، تفاوت من و طفلان شهر چیست
آئین کودکی، ره و رسم دگرنداشت
جـمالــت آفتـــــاب هر نــظر بــــاد
ز خـوبــــی روی خوبــت خوبـتــر بـاد
________________________________
جهان سر به سر چون فسون است و بس
نـــماند بــد و نیــک بر هیــچ کــس
__________________________________
جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکـــته دریــن کـار و بار دلــداریـســــت
جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا
ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم ترا
_________________________________
جلوه ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت
عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد
_______________________________
جامی تهی ام که باده ای نیست مرا
شهری دورم که جاده ای نیست مرا
من ماهی قرمز ِ پس از عیدم که -
جان دارم و استفاده ای نیست مرا
_______________________________
جامی تهی ام که باده ای نیست مرا
شهری دورم که جاده ای نیست مرا
من ماهی قرمز ِ پس از عیدم که -
جان دارم و استفاده ای نیست مرا
جهان فاني و باقي فداي شاهد و ساقي
که سلطاني عالم را طفيل عشق ميبينم
_______________________________________
جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد
که جان زنده دلان سوخت در بيابانش
_____________________________________
جهان پير است و بي بنياد ازين فرهاد کش فرياد
که کرد افسوس و نيرنگش ملول از جان شيرينم
____________________________
جرعه اي ده که به ميخانه ارباب کرم
هر حريفي ز پي ملتمسي مي آيد
____________________________
جفا نه شيوه درويشي است و راهروي
بيار باده که اين سالکان نه مرد رهند
ان رفت در سر مي و حافظ به عشق سوخت
عيسي دمي کجاست که احياي ما کند
________________________________
جانا کدام سنگدل بي کفايت است
کو پيش زخم تو جان را سپر نکرد
______________________________
جان بي جمال جانان ميل جهان ندارد
هر کس که اين ندارد حقا که آن ندارد
_______________________________
جمالت آفتاب هر نظر باد
زخوبي روي خوبت خوبتر باد
_______________________________
جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد
که جان زنده دلان سوخت در بيابانش