♦♦ قصه هایی از نهج البلاغه - نصیحت مولا ♦♦

گمنام

ناظر کل
پرسنل مدیریت
"ناظر کل"


کمیل به زیاد از یاران خاصّ و از شیفتگان امام امیرمؤمنان علی ـ علیه السلام ـ بود، او می گوید: روزی امیرمؤمنان دستم را گرفت و به سوی قبرستان کوفه برد، و پس از آن که به صحرا رسید، آه اندوهبار و پردردی کشید و فرمود:

یا کمیلُ بن زیاد، انّ هذه القلوب اوعیه فخیرها اوعاها فاحفظ عنّی ما اقول لک...
: ای کمیل بن زیاد، این دلها، ظرفهائی است که بهترین آنها، ظرفی است که فراگیرتر باشد. بنابراین آنچه می گویم، آن را فراگیر و به قلبت بسپار...».

ای کمیل! مردم بر سه گونه اند: 1. علمای ربّانی و نیکوکردار 2. دانش طلبانی که در راه تحصیل نجات هستند 3. مگسان کوچک و ناتوان و بی اراده ای که دنبال هر صدائی می روند و با هر بادی حرکت می نمایند.
این گروه از نور علم و دانش بهره نمی گیرند، و به ستون محکمی، پناهنده نشده اند.
ای کمیل! علم بهتر از مال است، زیرا علم تو را حفظ می کند، ولی تو مال را حفظ می نمائی، مال با انفاق، کم می شود ولی علم با نشر و انفاق، افزایش می یابد...1

.........

1 . نهج البلاغه حکمت 147



www.sheekh_3arb.info_islam_Library_img_3ater_div21_WebPageContent_2217239gj7swj8thb.gif
 
بالا