*** صدفی به رنگ مشکـــــــی ***

[گمنام]

بــا مــن بــزرگ شــدی

در تمـــام لــحظــه هــای زنــدگیـــم همــراه بودی

همـــراه مــن زیـــر بـــاران مـــاندی و خیــس شدی


بــا مــن قــد کشیدی

بــا مــن زیــر آفتاب گرمتـــر شـــد

رنــگ مشـکی ات زیــر نـور آفتاب رنگ بــاخت تـا رنـگ از زنــدگی ام نبــازد

بـه ایــن بـــا هم بودن ها افتــخار میکنـــم



چــــــــــادرم...​

 

[زینب]

به چادرت حسودیم میشه

 

[گمنام]

چـــــادرم

وقتـــی کـــه در

حریــمِ تـــو مَحبـــوسـم

آزادتریــنم...!

رهــــا ترینم

از قیـــد ِ اســـآرتِ ایــن

تَن خاکی



چــــادرم....

تــــو

روحَــــــم رآ مـــی آرایـــی

نــــه تَن ِ نَحیــــفَ و خــــاکی ام رآ

بر سرم که مـــــــی گُــذآرمت

رهــــا می شوم

از تمـــام ِبنــــدهــای

اســــآرت ـ دُنـــیا

و

کنـــده می شوم

از این زَمـــینِ خـــــــاکی

و سبُـــک مــی شوم

از تمــــآم وابستگـــــی هــــایِ تَـــن

و اوج می گیـــرَم


تــــــا خُــــــــدایی شُـــدن
​

 

[گمنام]

چـــــــــــادُرم​

آتشِ وجودت​

عطــــــــــــرِ گلستانِ ابراهیم می دهد​

نمی ســــوزاند


به عــــــــروج می رساند...​

 

[گمنام]

گاهـــي

كسي همراهيـَت نمي كند

كسي تو را نمي فهمد

كسي هم قدمـت نمي شود

خستـه مي شوي از همه چيـز

مي خواهي از ايـن دنيــا پيــاده شوي

سخـت است...

و مـــن اين روز ها

هم چنــان قدم مي زنم

با همــآن همـراه هميشگي

«حريم مشكي من»

چــادرم​

 

[آسمان]

[SUP]

[/SUP][SUP]دیدیم شیطان صفتان، برای پاکی قلب معصوم خواهران و برادرانمان نقشه ها کشیده اند

[/SUP][SUP]دیدیم قبح گناه می ریزند و بی حیایی را ترویج میکنند

[/SUP][SUP]دیدیم به اسم آزادی جسم، انسانیت را به اسارت می کشند تا حیوان بسازند

[/SUP][SUP]دیدیم عمق نگاه ها را کوتاه می کنند تا بالا را از یاد همه ببرند

[/SUP][SUP]دیدیم عرفان کاذب را تبلیغ می کنند؛ دین بدون تکلیف را، تا به عکسی در آب از ماه محروم سازند

[/SUP][SUP]دیدیم چادر را نشانه گرفته اند

[/SUP][SUP]دریغمان آمد نگوییم از لذت بی نهایت این انتخاب خدایی

[/SUP][SUP]دریغمان آمد نگوییم از زیبایی بی نهایت وقار

[/SUP][SUP]دریغمان آمد نگوییم که یک بار امتحان کنید لذت باخدا بودن را، برای خدا انتخاب کردن را، تیر در چشم شیطان شدن را، مجاهد راه خدا بودن در جهاد اکبر را

[/SUP][SUP]ای کاش همه بگویند

[/SUP][SUP]همه ی آنها که حتی به خوب هم قناعت نکرده اند، به حداقل ها قانع نشدند،

[/SUP][SUP]برتر را برگزیدند.....
[/SUP][SUP][/SUP]

​

 

[آسمان]

گاهی چادرم خاکی می شود

چادر مشکی ام از در و دیوار شهر خاکی می شود

از نگاه های طعنه آمیز خاکی می شود

از حرف های سیاه خاکی می شود...

گاهی چادرم را خودم خاکی می کنم!

چادرم را می شویم تا غبار شهر را از رویش پاک کنم

تا سنگینی نگاه ها را پاک کنم ...!
​

 

[آسمان]

نمی دانید چه لذتی دارد

وقتی سیاهی چادرم ، دل مردهایی که چشمشان به دنبال خوش رنگترین زن هاست را میزند...

نمی دانید چه لذتی دارد

وقتی مردهایی که به خیابان می آیند تا لذت ببرند،ذره ای به تو محل نمی دهند ...

نمی دانید چه لذتی دارد

وقتی در خیابان و دانشگاه و … راه می روید و صد قافله دل کثیف، همراه شما نیست...

نمی دانید;واقعا نمی دانید چه لذتی دارد این حجاب!

خدایا !لذتم مدام باد....
​

 

[آسمان]

خانه ای در آتش!

خستگی آزارم می داد. روی صندلی پارک نشستم. صدای هیاهو و بازی بچه ها بیش از هر چیز دیگری جلب توجه می کرد. نگاهم به پسرکی افتاد که از کنار گلهای سرخ و زرد باغچه رد می شد. او نگاهی به اطراف انداخت و خم شد؛ گل رزی را چید و مثل برق گرفته ها از ترس باغبان پا به فرار گذاشت.

نفسم که سر جا آمد، از جایم بلند شدم تا به راهم ادامه دهم. به انتهای پارک نرسیده، گل رز دستمالی شده ای را دیدم که از ساقه شکسته بود و بی طراوت و پرپر شده روی آسفالت ها رها شده بود. من هم از کنارش بی تفاوت گذشتم. درهمین حال نگاهم به غنچه ای درون باغ افتاد. به یاد این بیت افتادم:

کس غنچه نهان شده در برگ را ندید از بدحجابی است اگر عمر گل کم است

آری، غنچه همان گل است اما از آنجا که خود را در پوشش گلبرگ مخفی نگه داشته است دست هر کس و ناکس به سویش دراز نمی شود. زن هم گل است؛ اگر خود را در گلبرگ عفاف پنهان کند، سلامتی روح و جسمش تضمین می شود و اگر اهل خودنمایی برای نامحرمان باشد، دست گلچین های بی وفا از هر طرف به سمتش دراز خواهد شد.

رسول خدا حضرت مصطفی(ص) فرمودند:

اگر زنی آرایش کند و عطر بزند و شوهرش به چنین وضعیتی برای همسرش راضی باشد، برای هر قدمی که زن بردارد، برای شوهرش خانه ای در آتش ساخته می شود؛ آن زن نیز مورد لعن خداوند است تا زمانی که به خانه باز گردد.

 

[گمنام]

تـا به حال کسے رآ دیده اید کـه لبـاسش کهنه شود یا پاره شود یا به هر دلیل ممکنے لباسش

را از دسـت بدهد و از دوباره عین همان لباس رآ ،با همان رنگ ،با همان مدل و همان سایز بخرد؟

و همان طرح و رنگ ؛سالیان ِ سال با وجودش عجین شود ، بے آنکه لحظه اے دلش از تکرآر

زده شود...


این حکایت من و چادر من است...

​