زاهدی گوید: جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد.

[mahdi gh]

اول:

مرد فاسدی از کنار من گذشت و من

گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد.

او گفت: ای شیخ خدا میداند که فردا حال ما چه خواهد بود



​

 

[mahdi gh]

[FONT=tahoma, verdana, arial, helvetica, sans-serif] [/FONT][FONT=tahoma, verdana, arial, helvetica, sans-serif]

دوم:

مستی دیدم که افتان و خیزان راه میرفت
​

به او گفتم قدم ثابت بردار تا نیفتی.
​

گفت: تو با این همه ادعا قدم ثابت کرده ای؟
​

[/FONT]

 

[mahdi gh]

[FONT=tahoma, verdana, arial, helvetica, sans-serif] [/FONT][FONT=tahoma, verdana, arial, helvetica, sans-serif]

​

سوم:

کودکی دیدم که چراغی در دست داشت
​

گفتم این روشنایی را از کجا اورده ای؟
​

کودک چراغ را فوت کرد و ان را خاموش ساخت​

و گفت: تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت؟
​

[/FONT]

 

[mahdi gh]

[FONT=tahoma, verdana, arial, helvetica, sans-serif] [/FONT][FONT=tahoma, verdana, arial, helvetica, sans-serif]

چهارم:

زنی بسیار زیبا که درحال خشم
​

از شوهرش شکایت میکرد. گفتم اول​

رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن.​

گفت: من که غرق خواهش دنیا هستم​

چنان از خود بیخود شده ام که از خود خبرم نیست؛
​

تو چگونه غرق محبت خالقی که از نگاهی بیم داری؟
​

[/FONT]