آیت الله بهجت:
اگر كسى بفهمد دنيايش، نظير آخرتش به دست خداست و او است كه مطالب دارَيْن( دنيا و آخرت. ) را امضا مىكند، خيلى راحت مىشود. در عين اين كه براى تجارت، يكى به غرب مىرود و يكى به طرف شرق، ولى همه از يك كيسه استفاده مىكنند و همه بايد از يك جا امضا شود، با اين حال شخص غافل همه را به خود نسبت مىدهد! مىگويند: اهل فلان شهر در تحصيل معاش خيلى زيركند و قضيّه اى براى آنها جعل كرده اند كه اهل آن شهر در وقت خلقت از خدا درخواست كردند كه ما را هم ايجاد كن.
خداوند فرمود: اينها را كه خلق كرده ام، روزى آنها را هم خلق كرده ام، ديگر روزى نيست تا شما را خلق كنم!
آنها در جواب گفتند: خدايا، تو ما را خلق كن، ما خود روزى خود را به دست مى آوريم!
راستى اگر انسان بداند و بفهمد كه همه ى روزى ها و معيشت ها از يك جاست، چه قدر همّ و غمش كم مى شود!
پدرى به پسر خود مى گفت:
غصّه روزى را نخور. خداوند به مورچه با آن ريزى و كوچكى روزى مى رساند و هيچگاه روزى آن قطع نمى شود، آيا مىشود انسان با اين بزرگى و اهميّت را فراموش كند و از او غافل باشد؟!