دروغ گفتن و برخلاف واقع حرف زدن از گناهان كبيره و بسيار زشت است و انسان را خوار، بى ارزش، خجالت زده، شرمسار، و در آخرت به عذاب و كيفر گرفتار مى نمايد. خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد:
(إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ);1
دروغ را كسانى مى سازند كه ايمان ندارند.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد:
ايّاكم و الكذب فانّ الكذب يهدى الى الفجور، و الفجور يهدى الى النار2;
از دروغ بپرهيزيد; زيرا دروغ به بدكارى مى كشاند، و بدكارى انسان را به جهنم مى كشاند.
اميرالمؤمنين(عليه السلام) نيز مى فرمايد:
لا يجد العبد طعم الايمان حتّى يترك الكذب هزله و جدّه3;
بنده مزه ى ايمان را نمى يابد تا وقتى كه دروغ را (به طور كلّى) ترك كند، چه شوخى باشد، چه جدّى.
على بن الحسين(عليه السلام) مى فرمايد:
اتقوا الكذب الصغير منه و الكبير فى كلّ جدّ و هزل فانّ الرجل اذا كذب فى الصغير اجترء على الكبير4;
از دروغ بپرهيزيد چه كوچك، چه بزرگ، چه شوخى، چه جدّى; زيرا كسى كه در موضوع كوچكى دروغ گفت بر گفتن دروغ بزرگ جرأت پيدا مى كند.
امام باقر(عليه السلام) مى فرمايد:
ان الله عزّوجلّ جعل للشّر اقفالا و جعل مفاتيح تلك الاقفال الشراب و الكذب شرّ من الشّراب5;
خداى عزّوجل براى بدى قفل هايى قرار داده است و كليد آنها شراب است و دروغ از شراب هم بدتر است.
............
1. سوره ى نحل، آيه ى 105.
2. جامع السعادات، ج 2، ص 248.
3. سفينه البحار، ج 7، ص 455، و جامع السعادات، ج 2، ص 249.
4. جامع السعادات، ج 2، ص 249.
5. همان.
