پاستیل از تنقلاتی است که با شکلهای متنوع و رنگهای فریبنده، بزرگ و کوچک را به خود جذب کرده و گرچه برخی انواع آن طعم خوبی ندارد، اما بافت کشسان منحصربهفرد آن در زمان جویدن چنان احساس مطلوبی در مصرفکننده ایجاد میکند که در همه جنسهای این محصول نظیر ژله و مارشمالو (نوعی آبنبات اسفنجی) نمیتوان یافت و این همان عامل اصلی پرطرفدار شدن پاستیل است اما باید بدانیم این قبیل ویژگیها نمیتواند دلیل مغذی بودن این محصول باشد.
متاسفانه امروزه اغلب افراد با این تصور که ژلاتین پاستیل تامینکننده کلسیم بدن است و انواع میوهای آن منبع غنی از ویتامینهاست آن را بهعنوان یکی از تنقلات مغذی و گاهی درمانی در برنامه غذایی روزانه خود یا دانشآموزشان میگنجانند. اما آیا این موضوع واقعیت دارد؟
پاستیل به اندازه ژلاتین خاصیت ندارد
پاستیل از گروه آبنباتهای لاستیکی است و از مخلوط شکر، آب، ژلاتین، مواد رنگی، اسانس و برخی اسیدها تهیه میشود. ژلاتین آن اگر حیوانی باشد، از جوشاندن پوست و استخوان گاو و بندرت ماهی طی فرآیندی با افزودن محلولی اسیدی به دست میآید.
رنگ این ژلاتین زرد کمرنگ تا سفید است، بیبو و بیمزه بوده و فاقد قند و چربی است و کالری بسیار پایینی دارد. این ژلاتین تا زمانی که خالص است سرشار از پروتئین و اندکی کلسیم و برخی ویتامینها بوده و مصرف آن توصیه میشود، اما وقتی در صنعت با رنگ، اسانسهای شیمیایی و مقدار زیادی شکر مخلوط شود به دلیل ترکیبات افزوده شده نهتنها تبدیل به محصولی کمارزش میشود، بلکه برای کودکان زیر دو سال به دلیل سیستم گوارشی حساس و ضعیفی که دارند مضر بوده و احتمال بروز حساسیت به صورت خسخس سینه و کهیر وجود دارد.
پاستیل میوهای، فاقد مزیت
برخی والدین با این تصور که پاستیل میوهای، منبع سرشار مواد مغذی است و از کنسانتره میوهها تهیه شده روزانه آن را در میانوعده مدرسه فرزندشان میگنجانند؛ اما خوب است بدانید طعم پاستیل منشأ شیمیایی دارد و سنتزی است و اسانس میوهای یا نوشابهای آن هیچ مزیتی بر دیگری ندارد البته برخی تولیدکنندگان ادعا میکنند که در محصولشان از کنسانتره میوههای طبیعی همچون هویج و انار استفاده میکنند، اما باید بدانید در اثر افزودن کنسانتره یا همان آب تغلیظ شده میوه، ژلاتین شل و قالبگیری پاستیل دشوار و گاهی ناممکن میشود.
پاستیلهایی که منع شرعی دارد
در اکثر کشورهای غیرمسلمان برای تهیه پاستیل از ژلاتین استخوان خوک استفاده میشود. این ترکیب نهتنها از نظر شرعی منع مصرف دارد، بلکه اگر بخوبی عملآوری نشود میتواند بیماریهای خطرناکی را در مصرفکننده ایجاد کند. این موضوع در مورد آبنبات، آدامس و شکلاتهای خارجی که مغز ژلهای دارد و فاقد برچسب وزارت بهداشت ایران است نیز صدق میکند.
پاستیل را نجوید
پاستیل حاوی شکر زیادی بوده و بخصوص جویدن انواعی که سطحشان با دانههای شکر پوشیده شده است باعث پوسیدگی دندانها میشود بنابراین بهتر است این محصول مانند نبات یا شکلات در داخل دهان آب شود.
به پاستیل هم واکس میزنند
اگر به ظاهر پاستیل نگاه کنید، متوجه میشوید سطح آن براق است، علت آن استفاده از نوعی واکس روغنی به منظور جلوگیری از چسبیدن قطعات پاستیل به یکدیگر است. این روغن خوراکی بوده و برای سلامت مضر نیست.
پاستیل در محیط گرم و در معرض تابش مستقیم نور آفتاب کیفیت خود را از دست داده و تاریخ مصرف آن زودتر از موعد منقضی میشود.
پاستیل به اندازه ژلاتین خاصیت ندارد
پاستیل از گروه آبنباتهای لاستیکی است و از مخلوط شکر، آب، ژلاتین، مواد رنگی، اسانس و برخی اسیدها تهیه میشود. ژلاتین آن اگر حیوانی باشد، از جوشاندن پوست و استخوان گاو و بندرت ماهی طی فرآیندی با افزودن محلولی اسیدی به دست میآید.
رنگ این ژلاتین زرد کمرنگ تا سفید است، بیبو و بیمزه بوده و فاقد قند و چربی است و کالری بسیار پایینی دارد. این ژلاتین تا زمانی که خالص است سرشار از پروتئین و اندکی کلسیم و برخی ویتامینها بوده و مصرف آن توصیه میشود، اما وقتی در صنعت با رنگ، اسانسهای شیمیایی و مقدار زیادی شکر مخلوط شود به دلیل ترکیبات افزوده شده نهتنها تبدیل به محصولی کمارزش میشود، بلکه برای کودکان زیر دو سال به دلیل سیستم گوارشی حساس و ضعیفی که دارند مضر بوده و احتمال بروز حساسیت به صورت خسخس سینه و کهیر وجود دارد.
پاستیل میوهای، فاقد مزیت
برخی والدین با این تصور که پاستیل میوهای، منبع سرشار مواد مغذی است و از کنسانتره میوهها تهیه شده روزانه آن را در میانوعده مدرسه فرزندشان میگنجانند؛ اما خوب است بدانید طعم پاستیل منشأ شیمیایی دارد و سنتزی است و اسانس میوهای یا نوشابهای آن هیچ مزیتی بر دیگری ندارد البته برخی تولیدکنندگان ادعا میکنند که در محصولشان از کنسانتره میوههای طبیعی همچون هویج و انار استفاده میکنند، اما باید بدانید در اثر افزودن کنسانتره یا همان آب تغلیظ شده میوه، ژلاتین شل و قالبگیری پاستیل دشوار و گاهی ناممکن میشود.
پاستیلهایی که منع شرعی دارد
در اکثر کشورهای غیرمسلمان برای تهیه پاستیل از ژلاتین استخوان خوک استفاده میشود. این ترکیب نهتنها از نظر شرعی منع مصرف دارد، بلکه اگر بخوبی عملآوری نشود میتواند بیماریهای خطرناکی را در مصرفکننده ایجاد کند. این موضوع در مورد آبنبات، آدامس و شکلاتهای خارجی که مغز ژلهای دارد و فاقد برچسب وزارت بهداشت ایران است نیز صدق میکند.
پاستیل را نجوید
پاستیل حاوی شکر زیادی بوده و بخصوص جویدن انواعی که سطحشان با دانههای شکر پوشیده شده است باعث پوسیدگی دندانها میشود بنابراین بهتر است این محصول مانند نبات یا شکلات در داخل دهان آب شود.
به پاستیل هم واکس میزنند
اگر به ظاهر پاستیل نگاه کنید، متوجه میشوید سطح آن براق است، علت آن استفاده از نوعی واکس روغنی به منظور جلوگیری از چسبیدن قطعات پاستیل به یکدیگر است. این روغن خوراکی بوده و برای سلامت مضر نیست.
پاستیل در محیط گرم و در معرض تابش مستقیم نور آفتاب کیفیت خود را از دست داده و تاریخ مصرف آن زودتر از موعد منقضی میشود.