امام باقر علیه السلام میفرماید : الکمال کل الکمال التفقه فی الدین. انسان باید فقیه بشود باید نکته سنج بشود و برای کسب معارف دین بکوشد. چندی پیش خدمت یکی از علمای قم بودیم ایشان صحبتی کردند که خیلی من را متحول کرد.ایشان در قسمتی از سخنرانی یک داستانی را بیان کردند که من فقط به ذکر همین داستان برای شما بسنده میکنم و باقی صحبت را از زبان خود ایشان بشنوید.
ایشان میفرمود در زمان طاغوت حکومت یکی از علما را دستگیر کرده بود و به زندان انداخته بود .این عالم ربانی در زندان با یک پیرمرد روستایی هم اتاق شده بود.وقتی که این عالم قرآن میخواند، آن پیرمرد گریه میکرد و به پهنای صورت اشک میریخت وخیلی ناله های جانسوزی می زد به طوری که این مرد فقیه منقلب شده و پیش او رفت و از او پرسید چه میفهمی از این قرآن که این طور گریه میکنی؟ یک کمی خرج من میکنی و از دریای معارف قرآن به من می آموزی تا من هم مثل تو گریه کنم.آن پیرمرد روستایی گفت من در خانه یک بز دارم که ریشش مثل ریش تو است وقتی قرآن میخوانی یاد آن بز می افتم و از درد دوری او میگریم .
خوب در این داستان دقت کنید !!
ایشان میفرمود در زمان طاغوت حکومت یکی از علما را دستگیر کرده بود و به زندان انداخته بود .این عالم ربانی در زندان با یک پیرمرد روستایی هم اتاق شده بود.وقتی که این عالم قرآن میخواند، آن پیرمرد گریه میکرد و به پهنای صورت اشک میریخت وخیلی ناله های جانسوزی می زد به طوری که این مرد فقیه منقلب شده و پیش او رفت و از او پرسید چه میفهمی از این قرآن که این طور گریه میکنی؟ یک کمی خرج من میکنی و از دریای معارف قرآن به من می آموزی تا من هم مثل تو گریه کنم.آن پیرمرد روستایی گفت من در خانه یک بز دارم که ریشش مثل ریش تو است وقتی قرآن میخوانی یاد آن بز می افتم و از درد دوری او میگریم .
خوب در این داستان دقت کنید !!