من ماه را دوست مي دارم ....
شغل من اين است كه ساعتي پس از غروب ،
غروب سرخ ، غروب پرغم ،
يك غروب ديگر بي تو ،
بنشينم و آسمان را بنگرم ،
بنشينم و ماه را نظاره كنم .....
و من ماه را دوست مي دارم ، نه به خاطر آن كه زيباست
- كه زيبايي او بسي كوچك است در برابر زيبايي تو -
بلكه او را دوست دارم ، از آنرو كه در بسياري از شبها تو را ديده است ...
تو را ديده است و البته خجل شده است ، كه در برابر نور عظمت تو ،
چه ناچيز مي درخشد
و چه كوچك !
و چه بي نور !
و يقين مي دانم كه تو نيز ماه را ديده اي .
نيك باور دارم كه تصوير ماه ، در چشم هاي زيباي تو نيز درخشيده است
و براي همين است كه دوست دارم تمامي شبها ، خيره خيره ،
ماه را بنگرم تا تصويري كه در چشم تو درخشيده است ، در چشم من
يعني ديدگان مرد عاشق آشفته نيز بدرخشد !
بگذار واسطه ي بين من و تو ، همين ماه باشد تا من دل خوش كنم
به اين كه شايد
زماني كه به ماه مي نگرم ، تو نيز در همان لحظه او را در حال نگريستن باشي
و آن وقت ، ما ، من و مولا ، هر دو در يك لحظه ، به يك چيز نگريسته ايم
و هردو در يك لحظه به ماه انديشيده ايم ....
آه ! چه لذتي دارد اين احساس نزديك بودن به تو !
چه شوري دارد اين حس ِ هم احساس شدن با تو !
بگذار واسطه بين من و تو همين ماه باشد
و بگذار تا من ، به اين واسطه ي بين ما بگويم كه چقدر در آرزوي توام!
كه چقدر محتاج توام !
كه چقدر فدايي تو ام !
كه چقدر بي تو هيچ ام !
و چقدر بدون تو پوچ !
و چقدر .... !
آقاي من !
بگو كه آيا به ديدار عاشق دل سوخته ي خويش نمي آيي؟
و بگو كه آيا مي شود عاشقانه كسي را دوست داشت و در اين آرزو نبود كه
تصويري از او داشت؟
و بگو كه من ، اين شيداي ديوانه ي سرگشته ي تو ، چه كنم با اين غم عظيم
كه هيچ تصويري از تو ندارم ؟
پس بگذار كه تنها يك نظر ، حقيقت ماه را نظاره كنم .
همان يك نظر مرا بس است .
من همان يك نگاه را ، هر روز هزار بار ، در ذهن خويش مرور خواهم كرد .
پس تنها يك نظر !
تنها يك نگاه !
براي يك لحظه !
براي قسمتي از لحظه اي !
....
آه ! چه كنم با دلي كه تو را مي خواهد ؟!
چه كنم با قلبي كه همه آتش است از دوري تو ؟!
چه كنم با چشمي كه تشنه ي باران اشك است از جدايي تو؟!
چگونه خاموش باشم؟!
چگونه آرام گيرم؟!
چگونه آرامش يابم؟!
تو را به مهر !
تو را به دوستي !
تو را به خدا!
فقط يك نظر ....
تنها يك نگاه!