آشنايي با عيار محبت و دوستي از سوي حضرت فاطمه(س) زمينه ساز نوسازي باورها و پاك سازي دل و ديدههاي ميگردد.
در سيره آن حضرت سه ويژگي بنيادين در «محبوبيّت» مييابيم: نخست ارتباط خالصانه با آفريدگار، سپس نگرش عاشقانه به رسول خدا و سرانجام رسيدگي به خلق خدا.
به ديگر سخن «خوديّت» و «منيّت» و خودخواهيهاي انحصار گرانه از رواق انديشه و عشق دختر گرامي پيامبر(ص) دور بوده و آن حضرت راهي روشن از نور صفا و صداقت و اخلاص پيش روي خويش قرار داده بود.
معيارهاي راستيني كه در دوستيهاي انسيّه حورا(س) به چشم ميخورد، موجب گرديد كه روزي از برخي دوستيها بي زاري جويد و با صراحت و شفّافيّت تمام لب به سخن گشوده و فرمود:
« انّي لا احبُّ الدّنيا؛1 من دنياي دنياپرستان را دوست ندارم.»
بانويي كه زندگي امروز را فنا و زندگي فردا را بقا ميديد، به خوبي از پايداري و پويايي جلوههاي مختلف آگاهي داشت و اين نگرش خويش را براي همگان بيان فرمود تا درسآموزان و عبرت پذيران بهرهاي نصيب خود سازند.
ويژگيهاي شايسته زهراي بتول(س) در گفتار و رفتار موجب گرديد كه رسول اكرم(ص) به عنوان برترين انسان هستي معيار دوستي با خويش رااين گونه بيان فرمايد: « من احبّ فاطمة ابنتي فقد احبّني ؛2هر كس فاطمه (س)، دختر مرا دوست داشته باشد، مرا دوست داشته است.» و در صحنههاي مختلف، دست، سينه،و سر دختر دلبند خود را ميبوسيد تا پيروان رسالت و امامت لحظهاي از پيروي فاطمه (س) كوتاهي نكنند و به خوبي آگاه باشند كه اعمال، احساس و انديشه زهراي عزيز مورد قبول پيامبر(ص) خواهد بود. ارزش دوستي اهل بيت(ع) صحيفهاي ديگر از كتاب بينش فاطمي است كه به گونهاي گويا و پويا براي امروز و هر روز ما به ويژه نسل جديد بيان شده است.
..........
1. الغدير، علامه اميني، ج 2، ص 318.
2. بحارالانوار، ج 28، ص303.