حضرت فاطمه(س) هرچند نزد خداوند در بالاترین درجات ایمان قرار داشته و فرزند بزرگترین شخصیت روزگار خویش بودند؛ اما به لحاظ مادی خود را همچون سایر مردم میدانستند. به عنوان نمونه زمانی که انجام امور خانه و فرزندداری بر ایشان طاقتفرسا شده بود و از پیامبر اسلام(ص) تقاضای خدمتکار نمودند، پیامبر(ص) به جهت تنگدستی اغلب مسلمانان، تسبیحات اربعه را جهت تسهیل در امور به ایشان آموخت که بسیار برای ایشان کارگشا بود.1
در روزگار گشایش مادی مسلمانان نیز که فضه به عنوان خدمتکار نزد ایشان بود، با توافق یکدیگر به تقسیم کار پرداخته بودند. هر دو به صورت یک روز در میان روزی را به امور منزل و روزی را به عبادت میگذراندند و بدین ترتیب هیچ تفاوتی بین خود و خدمتکار خویش قائل نبودند.2 همچنین بنا به پیشنهاد پیامبر(ص) امور داخل منزل به عهده حضرت فاطمه(س) و انجام امور خارج منزل به عهده حضرت علی(ع) گذارده شده بود.3
..................
1. الشیخ صدوق؛ علل الشرائع، پیشین، ج 1، ص 366.
2. مجلسی، محمدباقر؛ پیشین، ص 28.
3. السرخسی، شمس الدین؛ المبسوط، بیروت، دارالمعرفة، 1406ق/1986م، ج 16، ص 55 و الکاشانی، ابوبکر؛ بدائع الصنائع، پاکستان، المکتبة الحبیبیة، 1409ق/ 1989م، ج 4، ص 24، 192.