پرورش قدرت بیان نقاشی فقط وابسته به تکامل جسمی کودک نیست بلکه با درک و شعور نیز در ارتباط است. این ادراک در بدو تولد بسیار جزئی است ولی با پیشرفت سن بهتر میشود. در حقیقت میتوان گفت کودک در ابتدا مهارت کافی ندارد. بنابراین نمیتواند خوب نقاشی کند. به همین دلیل حتی اگر از یک فرد بالغ بخواهیم با پاهایش خانه ای رسم کند حتما اثری درهم و برهم خواهد شد، اما باز هم این خانه بسیار کاملتر از نقاشی یک کودک است. با وجود این کودک از آغاز خط نگاریهای خود، سه وجه چشم، مغز و دست را به کار میاندازد تا به لذت برسد.
در این نقاشی هم تصویر خورشید و آسمان مشاهده میشود که، به ترتیب از امنیت، گرمی و پاکی که بر زندگی کودک حاکم است، حکایت میکند. البته از آنجا که کودک خورشیدش را در بالاترین قسمت نقاشی اش تصویر کرده میتوانیم به این نکته برسیم که او میخواهد اهداف و مقاصد آینده خود را نشان دهد. خطوط سرازیری که به نوعی انگشت آدمک هاست میتواند خستگی کودک را نشان دهد و باز در اینجا تعارض دیگری مشاهده میشود. پاهای یک آدمک باز و پاهای آدمک دیگر بسته است. پاهای باز و با فاصله نماد اعتماد به نفس کودک است و پاهای بسته و کم فاصله از کمبود اعتماد به نفس خبر میدهد. خطوط شکسته و زاویه داری که در تصویر به چشم میخورد چالاکی صاحب نقاشی را نشان میدهد. چشم های بزرگ آدمک ها نشانه برون گرایی و کنجکاوی اوست. مورد دیگری که در این نقاشی برای ما اهمیت دارد خطوط منحنی لب هاست که به ملایمت این کودک اشاره دارد.
به طور کلی خورشید در نقاشی های کودکان نشان دهنده امنیت و خوشحالی کودک است و از گرمی و رابطه مطلوبی که میان پدر و فرزند برقرار است، حکایت میکند. در واقع به نظر میرسد این کودک رابطه خوب و راضی کننده ای با پدرش دارد. از سوی دیگر آسمان نیز که در این نقاشی به وضوح دیده میشود، نماد الهام و پاکی دنیای اوست.
در طرف راست نقاشی، تصویر درخت را میبینیم که تنه باریکی دارد. اینکه کودک درخت را در سمت راست ترسیم کرده، به نوعی نشان دهنده فرار او از گذشته اش است اما در عین حال نقش درخت به حمایت مقتدرانه پدر و همانندسازی کودک با شخصیت پدرش، اشاره میکند. تنه باریک درخت سازگاری مشروط صاحب نقاشی را نشان می دهد و چون شاخه ها تا اندازهای نوک تیز، ترسیم شده اند، میتوان حدس زد که کودک تا اندازه ای پرخاشگر است.
خانه ای که این کودک کشیده نسبت به سایر اجزای نقاشی، چندان بزرگ و با ثبات نیست که می تواند حاکی از طرد زندگی در خانه ای باشد که او در آن زندگی می کند. با این حال او دودکش خانه را نیز نقاشی کرده است و با این دودکش به میل خود برای افزایش گرمای روانشناختی محل زندگی اش اشاره میکند. در واقع دودکش در نقاشی همه بچه ها یک نماد مثبت است. در خانه نیز نشان میدهد صاحب نقاشی می خواهد با دیگر ارتباط برقرار کند و تعامل اجتماعی داشته باشد و در انتها می توان به مثلثی که کودک به عنوان سقف خانه نقاشی روی کاغذ آورده اشاره کرد و گفت این بام نشان گر این است که کودک فضای تخیلی برای خود دارد.
