همه ما هر وقت نام شهید در ذهن ما تداعی میشه.....چهره رزمنده ای رو در ذهن داریم که دارای صورت زیبا و با ریش و چفیه و پیش بند و لباس خاکی رنگ که تیر صاف به قلبش خورده.......
ولی اصلا اینطور نیست!!!!! این یکی از هزاران حالت شهادته که تصور میکنیم.......
قبل از اینکه بخوایم شهید رو وصف کنیم بهتره اول معنای شهید رو دریابیم تا موضوع راحت تر مشخص بشه........
شهید لغتی عربی بر 3 حرف شهد یعنی : گواهی دادن است .... و معنای شهید یعنی کسی که گواهی به موضوعی رو میده......شاید یکی به دنیا گواهی میده...دیگری به خانوادش گواهی میده و دیگری به خدا..... که مسلما مقصود ما از شهید همان کسی است که به خدا گواهی میده......
یعنی چی به خدا گواهی میده؟؟؟؟
یعنی اینکه با با حالتی ، با عملی، با فکری، با حرکتی، گواهی به این بده که خدایی جز الله نیست..... و جمله لا اله الالله رو با عملکرد خودش ثابت کنه به چنین شخصی شهید گفته میشه....
شهید حالت و مراتب و درجه مختلف داره که ارزش هرکدام به نسبت دیگری فرق داره:
یکی هست که با عملش گواهی میده که خدایی جز الله نیست!... دیگری با حرفش اینکارو میکنه...شخص دیگه ای با تفکرش .....و دیگری هم نهایت این گواهی رو انجام میده اینکه با جانش گواهی میده......
اینها همه دارای مقام شهید هستن.......اما کسی که با جان خودش که شیرین ترین حق مالکیت خودش هست اینکا رو انجام میده که مقام والاست....
حتی خود شما دوستان که با حضور در انجمن و گذاشتن مطالبی که من و امثال من رو به مسیر شناخت خدا هدایت کنه و متوجه بشم که خدایی جز الله نیست.....دارای مقام شهید هستید.......پس به خودتون ببالید............
پس شهید فقط این نیست که یکی فقط بره جبهه تیر صاف به قلبش بخوره.......این یکی از مصادیق فرهنگی ماست که در ذهنها جا افتاده...وگرنه فرهنگ شهادت چیز دیگریست
از دوستی شنیدم که میگفت: واسه من ننگ ابدیه که توی رختخواب بمیرم.....
خیلی از حرفش ناراحت شدم......مسلما چنین تفکری تعصبانه آسیب جدی به مذهب و نگرشهای دینی میزنه......ما مصادیق زیادی درباره رحلت بزرگان داریم که در بستر به عرش اعلا رفتن:
همچون حضرت امام خمینی(ره)...و مراجع و علما بزرگواری که اکثرا با امام زمان(عج) در ارتباط بودند.......
شهید کسی است که سراسر زندگی خودش وقف خدا باشه...برای خدا کار کنه.....با عملش با تفکرش با حرفش...و نهایتا با جانش......
شهید کسی است که شخص خودش رو برای خودش ندونه......حق مالکیت برای خودش قائل نباشه...خودش رو به این باور برسونه که مالکش خداست.....برای خداست....اینطور همه امور رو به خدا میسپاره...امید به خدا داره....اینجا اخلاص بوجود میاد.....عمل و گواهی دادنش قبول واقع میشه....
حالا چه در جبهه جنگ تن به تن شهید بشه.....چه در رختخواب......جهاد مهمه.....
به فرموده پیامبر اسلام(ص): والاترین و افضل ترین جهاد.....مبارزه با نفس است.....
ان شالله که همه ما در زمره شهداء باشیم... شفاعت شهداء شامل حال همه ما بشه......
