* نشانه هاي دوستي و محبت حقيقي به اهل بيت(ع) *

[گمنام]

1. دوستي توأم با عمل و تقوا:

دوست داشتن اهلبيت عصمت و طهارت ـ عليهم السّلام ـ تقواي الهي و دل پاكي ميخواهد. شيداي امام معصوم بودن در عمل مشخص ميشود وگرنه علاقة ظاهري نميتواند تأثيري در زندگي انسان داشته باشد علي ـ عليه السّلام ـ فرمودند: «... هر كه ما را دوست دارد بايد مثل ما عمل كند و لباس پرهيزگاري را جامه و پوشش خود قرار دهد.»1

.........

1.مجلسي، محمد تقي بحارالانوار، بيروت: دارالوفا، ج 70، ص 306.

 

[گمنام]

2. عشق به دوستان اهل بيت عليهم السّلام :

كسي كه آلالله را دوست دارد لزوماً دوستان آنان را هم دوست ميدارد علي ـ عليه السّلام ـ در اين رابطه فرمودند: «هر كس بخواهد بداند كه آيا عاشق حقيقي اهلبيت ـ عليهم السّلام ـ است يا نه، به قلب خويش رجوع كند، اگر در دلش محبت دوستان ما هست، پس او دشمن ما نيست؛ بلكه دوست ما است، ولي اگر يكي از دوستان ما را در دلش دشمن ميدارد، او دوستدار حقيقي ما نيست.»2و اين سخن علي ـ عليه السّلام ـ بيانگر مطلب جالبي است و آن اينكه آن حضرت خواستهاند ما را تشويق كنند تا با دوستان آنان رابطة گرم و صميمي داشته باشيم كه همين امر باعث ميشود تا عشق و علاقة ما نسبت به آن بزرگواران زيادتر شود و به دنبال اين محبت، بيشتر در اطاعت اوامر آن امامان همام ـ عليهم السّلام ـ بكوشيم.

........

2. مجلسي، محمد تقي بحارالانوار، بيروت: دارالوفا، ج 27، ص 53.

 

[گمنام]

3. آمادگي براي محروميتها:

حقيقي بودن علاقة دروني شخص، هنگامي نمايان ميشود كه فرد مورد امتحان قرار گيرد و حوادث تلخ و ناراحت كننده در زندگي انسان رخ نمايد، آن گاه است كه دوستان حقيقي از دوستان مجازي جدا ميگردند وگرنه در موقع راحتي هر فرد ميتواند مدعي دوستي باشد. و آري راه عشق، راهي بس دشوار و رنجآور و بلاخيز است و عاشق صادق هرگز از رنج و بلاي در راه دوست نميترسد بلكه با شوق و رغبيت به استقبال آن ميشتابد. علي ـ عليه السّلام ـ فرمودند: «هر كس ما اهل بيت پيامبر را دوست بدارد براي محنتها پوستي ديگر بپوشد.»3 و اين كنايه از ان است كه بايد آمادگي تحمل انواع بلاها و مشكلات را داشته باشد. ياران امام حسين ـ عليه السّلام ـ واقعاً عاشق دلباختة آن حضرت بودند كه تمام مشكلات را به جان و دل خريدند و هيچ وقتي آنها دست از ياري آن امام شهيد ـ عليه السّلام ـ نكشيدند. مطالعة زندگي آنان بهترين الگو براي پيروان آن حضرت است.

.........

آمدي، عبدالواحد، غررالحكم و دررالكلم؛ بيروت: مؤسسة اعلمي، ش 9038.