صبوری , آرامش روح هم می دهد . با صبر تجربیات درونی ما بیشتر مانند یک دریاچه ی آرام است , تا یک رودخانه ی خروشان . به جای آن که با هر شرایط ناخوشایندی که زندگی سر راه مان قرار می دهد , مثل پروژه ای که لغو شده , مهلت مقرری که توسط یک همکار نادیده گرفته شده , یا کاری که همسرمان فراموش کرده انجام دهد , با خشم , دلشوره و ترس مواجه شویم , صبر به ما امکان می دهد به آن شرایط از جهتی نگاه کنیم که ضامن حفظ خونسردی مان هم باشد.
با چنین خویشتنداری , به جای آن که کسی باشیم که همه ی اطرافیانش را نارحت می کند , به کسی تبدیل خواهیم شد که وقتی اوضاع به هم می ریزد , همه برای تسلی و بیرون آمدن از نگرانی به او مراجعه می کنند . کشیش و نویسنده آنتونی دو ملو , چنین برخوردی را بسیار خوب تصویر کرده است : ”
همه چیز خوب است , همه چیز خوب است , با آن که وضع حسابی به هم ریخته است , همه چیز خوب است .”
