منجمان موفق به کشف کهکشانی شدهاند که هسته فوق درخشان آن کوازاری است که 100 برابر کل کهکشان راه شیری انرژی میسوزاند.
اگرچه بر اساس نظریات علمی چنین اخترنماهایی باید وجود داشته باشند، اما اخترنمای تازه کشف شده موسوم به SDSS J1106+1939 پرانرژیترین شیء عالم لقب گرفته است.
انرژی این کوازار از یک سیاهچاله فوق عظیم تامین میشود که در مرکز آن جای گرفته است.
دانشمندان کشف بزرگ خود را از طریق ابزار طیفنگار شلیککننده ایکس متصل به «تلسکوپ بسیار بزرگ» متعلق به سازمان تحقیقات نجومی اروپا صورت دادند.
این طیفنگار، نور حاصل از کوازار را به طول موجهای جزئی تفکیک میکند و در نتیجه به منجمان امکان مشاهده حرکت ماده نزدیک آن را میدهد.
محاسبات تیم علمی نشان میدهد که معادل 400 خورشید سالانه حاوی گاز و غبار با سرعتی برابر پنج هزار مایل بر ثانیه از این کوازار فوران میکنند.
چنین فورانهایی ممکن است پاسخگوی تعدادی از اسرار بزرگ کیهان باشند. پرسشهایی از قبیل این که سیاهچالههای واقع در مرکز کهکشانها چگونه بر اندازه آنها اثر میگذارند و این که چرا تعداد کهکشانهای اندکی در عالم وجود دارند.
اگرچه بر اساس نظریات علمی چنین اخترنماهایی باید وجود داشته باشند، اما اخترنمای تازه کشف شده موسوم به SDSS J1106+1939 پرانرژیترین شیء عالم لقب گرفته است.
انرژی این کوازار از یک سیاهچاله فوق عظیم تامین میشود که در مرکز آن جای گرفته است.
دانشمندان کشف بزرگ خود را از طریق ابزار طیفنگار شلیککننده ایکس متصل به «تلسکوپ بسیار بزرگ» متعلق به سازمان تحقیقات نجومی اروپا صورت دادند.
این طیفنگار، نور حاصل از کوازار را به طول موجهای جزئی تفکیک میکند و در نتیجه به منجمان امکان مشاهده حرکت ماده نزدیک آن را میدهد.
محاسبات تیم علمی نشان میدهد که معادل 400 خورشید سالانه حاوی گاز و غبار با سرعتی برابر پنج هزار مایل بر ثانیه از این کوازار فوران میکنند.
چنین فورانهایی ممکن است پاسخگوی تعدادی از اسرار بزرگ کیهان باشند. پرسشهایی از قبیل این که سیاهچالههای واقع در مرکز کهکشانها چگونه بر اندازه آنها اثر میگذارند و این که چرا تعداد کهکشانهای اندکی در عالم وجود دارند.
