اشعاری از استاد شهریار به همراه ترجمه

*SAMIRA*

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"

بو گئجه باده ایله دفع ملال ائیله میشم،
عؤمرون بیر گئجه سینده بئله حال ائیله میشم.

بیز هارا، تار هارا، یا رب، گئجه مئیخانه هارا؟
اونودوب دردی بو ایّامدا مجال ائیله میشم.

ساقی نین غمزه سی اوخ، مئی جامی اولموش سپریم،
فلكین جؤورو ایله جنگ و جدال ائیله میشم.

مئی دمیر تك ائله ییب جانیمی، غمله ووروشوم،
غم دئمه، دوشمنیمی روستم زال ائیله میشم.

آجی ایامی شیرین ائتمگه سرخوش دولانیب،
كؤنلومو ایندی اسیر خط و خال ائیله میشم

گؤرموشم من اوزونون یاری سینی، تك قاشینی،
ای اوزونده نئجه گؤر سئیر هلال ائیله میش.

گئتمیش هیجران اوروجو گؤرجك هلال قاشلارینی،
بایرام اولموش بو گؤروش عزم و وصال ائیله میشم.

گؤرموشم اوزده او زرّین تئلی پروانه كیمی،
یانمیشام اودلارا، ترك پروبال ائیله میشم.

عشق درسی منه اؤیرتسه ده هیجران غمینی،
عشقه دوشمكله بئله كسب كمال ائیله میشم.

یاتماییب صوبحه كیمی من گئجه گون اوزلو یارین،
سینه سی گوزگوم اولوب، سئیر جمال ائیله میشم.

ساقی نین زلفونه عشق باغلاماسا عؤمرو اگر،
من بئله درك ائله ییب، بؤیله خیال ائیله میشم.

شهریارا غزل ائتمیش منی جئیران، گؤزلیم،
گؤر غزل ایله نئجه صید غزال ائیله میشم
 

*SAMIRA*

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"
پاسخ : اشعاری از استاد شهریار به همراه ترجمه

ترجمه:

امشب از دولت مي دفع ملالي كرديم

اين هم از عُمر شبي بود كه حالي كرديم



ما كجا و شب ميخانه خدايا چه عجب

كز گرفتاري ايام مجالي كرديم


تير از غمزه ساقي، سپر از جام شراب

با كماندار فلك جنگ و جدالي كرديم


غم به روئين تني جام مي انداخت سپر


غم مگو عربده با رستم زالي كرديم


باري از تلخي ايام به شور و مستي


شكوه با شاهد شيرين خط و خالي كرديم


نيمي از رخ بنمود و خمي از ابرويي


وسط ماه تماشاي هلالي كرديم


روزه هجر شكستيم و هلال ابرويي


منظر افروز شب عيد وصالي كرديم


بر گل عارض از آن زلف طلايي فامش

ياد پروانه زرين پر و بالي كرديم


مكتب عشق بماناد و سيه حجره غم

كه در او بود اگر كسب كمالي كرديم


چشم بوديم چو مه شب همه شب تا چون صبح


سينه آئينه خورشيد جمالي كرديم


عشق اگر عمر نه پيوست بزلف ساقي


غالب آنست كه خوابي و خيالي كرديم


شهريار غزلم خوانده غزالي وحشي


بد نشد با غزلي صيد غزالي كرديم


 

شیخ رجبعلی

کاربر فعال
"کاربر *ویژه*"


.

اسمان گو ندهد کام چه خواهد بودن
يا حريفي نشود رام چه خواهد بودن

حاصل از کشمکش زندگي اي دل نامي است
گو نماند ز من اين نام چه خواهد بودن

آفتابي بود اين عمر ولي بر لب بام
آفتابي به لب بام چه خواهد بودن

نابهنگام زند نوبت صبح شب وصل
من گرفتم که بهنگام چه خواهد بودن

چند کوشي که به فرمان تو باشد ايام
نه تو باشي و نه ايام چه خواهد بودن

گر دلي داري و پابند تعلق خواهي
خوشتر از زلف دلارام چه خواهد بودن

شهرياريم و گداي در آن خواجه که گفت
«خوشتر از فکر مي و جام چه خواهد بودن »


.
 
بالا