دستورالعملى از حاج میرزا ملكى تبریزى در رابطه با آداب دعا
عارف كامل و عوامل عالم مرحوم حاج میرزا جواد ملكى تبریزى در كتاب المراقبات فى اعمال السنه بعد از ذكر مطالبى به آداب و آیین دعا مى پردازد
آداب دعا
بارى دعا را آداب و آیین هاى ویژه اى است كه اینك پاره اى از آنها را با بهره گیرى از روایات و احادیثى كه در این باره هست، مى آوریم :
1 - امیدوارى به خدا و نومیدى از هر چه جز او (ست):
از آداب دعا این است كه دعا كننده در برآمدن و روا شدن نیاز خویش تنها به خدا امید بندد و از هر چه و هر كه جز او(ست)، امید ببرد، و در آیه شریفه و ادعوه خوفا و طمعا ( او را از روى ترس و امید بخوانید) به این ادب اشارتى شده است.
از پیامبر اكرم گزارش شد كه فرمود: با یقین به اجابت، خدا را بخوانید و دعا و در خواست خود بدو برید.( ادعوا الله و انتم موقنون بالاجابه )
2 - پرهیز از گناه بویژه ستم به جان و جاه و مال مردم :
از دیگر آداب دعا این است كه دعا كننده باید از گناه كارى بویژه دراز دستى و ستم كارى و حرام خوارى پرهیز كند، دست ستم از جان و مال و آبرو مردم كوتاه دارد و كردار خویش پسندیده سازد، اینك چند روایت :
از پیامبر(ص) روایت شده هر كس دوست دارد دعایش اجابت شود، بر اوست كه كسب و كار و خورد و خوراكش را حلال و پاك سازد، یعنى از كلاه بردارى و حرام خوارى بپرهیزد.
در سفارش هاى خدا به عیسى(ع) آمده است: به ستمگران بنى اسرائیل بگو: در حال حرام خورى و بت پرستى مرا نخوانند، كه من سوگند خورده ام هر كه مرا بخواند اجابتش كنم، و اجابت من اینان را تا آن گاه كه در حرام خوارى و بت پرستى هستند، جز لعن و نفرین نیست.