[h=2][/h]
إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ[1]
بدون ترديد وحدت و همدلي از اصوليترين آموزههاي مترقي و بلند قرآن مجيد است.
گواه اين مدعا دهها آيه قرآن است كه مسلمانان بلكه همه مردم را به گردآمدن بر محور حقيقت و ترك جدال و تفرقه دعوت ميكند، و به همين نسبت آياتي است كه از تفرقه و اختلاف، نهي و آن را مطرود مي شمارد.
زماني كه خداوند اصولي ترين دعوت پيامران الهي را مطرح ميسازد موضوع پرهيز از «تفرّق» را پيامي همسنگ با اصل برقراري دين ميشمارد؛ به اين آيه توجه كنيم: «شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلاّ تَتَفَرَّقُوا فِيهِ»[2]؛ «براي شما از دين هماني را مقرر كرد كه نوح را بدان سفارش كرده بود و نيز آنچه كه به تو وحي كرديم و آنچه ابراهيم و موسي و عيسي را بدان سفارش كرديم كه دين را بپا داريد و در آن پراكندگي و اختلاف نكنيد».
در اين آيه دو پيام اساسي به عنوان عصاره دعوت همه پيامبران بزرگ خداوند اعلام شده است.
1. برپا نمودن دين خداوند
2. پرهيز از تفرقه و اختلاف
گويا مهمترين آفتي كه ممكن است دامنگير دين خدا شود، آسيب اختلاف و تفرقه است كه با روح برپايي دين در تضاد است.
پيامبر خدا صل الله عليه آله و سلم براي پديد آمدن اين وحدت و اوج گيري آن دو بال را مطرح كردند.
«اني تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي»
قرآن و عترت دو لنگر كشتي عظيم وحدتاند كه نجات بخش امت اسلام است.
قرآن كه كاملاً در بين مسلمانان شناخته شده است اما عترت، يادگار پيامبر صل الله عليه آله و سلم براي دوره آخرالزمان شخصيتي الهي است كه پيامبر خدا صل الله عليه آله و سلم نام، كنيه و اوصاف او را بيان كردهاند. صدها حديث در كتابهاي معتبر فرقههاي مختلف اسلام دربارة حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بيانگر استمرار عترت در وجود شريف آن حضرت است. محوري كه مي تواند همه مسلمانان را در انتظاري مقدس، سازنده، آرمانساز و جهت دهنده، شكل دهد.
آري در سالي كه به حق از سوي رهبر معظم انقلاب «سال اتحاد ملي و انسجام اسلامي» نام گرفته است بايستي همه انديشمندان با تكيه بر اين محور و ديگر محورها، مسير وحدت را هموار، و راه را بر اختلافانگيزان مفسد ببندند.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . انبياء/ 92.
[2] . شوري/ 13.
پدیدآونده :روح الامين کلباسی
إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ[1]
بدون ترديد وحدت و همدلي از اصوليترين آموزههاي مترقي و بلند قرآن مجيد است.
گواه اين مدعا دهها آيه قرآن است كه مسلمانان بلكه همه مردم را به گردآمدن بر محور حقيقت و ترك جدال و تفرقه دعوت ميكند، و به همين نسبت آياتي است كه از تفرقه و اختلاف، نهي و آن را مطرود مي شمارد.
زماني كه خداوند اصولي ترين دعوت پيامران الهي را مطرح ميسازد موضوع پرهيز از «تفرّق» را پيامي همسنگ با اصل برقراري دين ميشمارد؛ به اين آيه توجه كنيم: «شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلاّ تَتَفَرَّقُوا فِيهِ»[2]؛ «براي شما از دين هماني را مقرر كرد كه نوح را بدان سفارش كرده بود و نيز آنچه كه به تو وحي كرديم و آنچه ابراهيم و موسي و عيسي را بدان سفارش كرديم كه دين را بپا داريد و در آن پراكندگي و اختلاف نكنيد».
در اين آيه دو پيام اساسي به عنوان عصاره دعوت همه پيامبران بزرگ خداوند اعلام شده است.
1. برپا نمودن دين خداوند
2. پرهيز از تفرقه و اختلاف
گويا مهمترين آفتي كه ممكن است دامنگير دين خدا شود، آسيب اختلاف و تفرقه است كه با روح برپايي دين در تضاد است.
پيامبر خدا صل الله عليه آله و سلم براي پديد آمدن اين وحدت و اوج گيري آن دو بال را مطرح كردند.
«اني تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي»
قرآن و عترت دو لنگر كشتي عظيم وحدتاند كه نجات بخش امت اسلام است.
قرآن كه كاملاً در بين مسلمانان شناخته شده است اما عترت، يادگار پيامبر صل الله عليه آله و سلم براي دوره آخرالزمان شخصيتي الهي است كه پيامبر خدا صل الله عليه آله و سلم نام، كنيه و اوصاف او را بيان كردهاند. صدها حديث در كتابهاي معتبر فرقههاي مختلف اسلام دربارة حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بيانگر استمرار عترت در وجود شريف آن حضرت است. محوري كه مي تواند همه مسلمانان را در انتظاري مقدس، سازنده، آرمانساز و جهت دهنده، شكل دهد.
آري در سالي كه به حق از سوي رهبر معظم انقلاب «سال اتحاد ملي و انسجام اسلامي» نام گرفته است بايستي همه انديشمندان با تكيه بر اين محور و ديگر محورها، مسير وحدت را هموار، و راه را بر اختلافانگيزان مفسد ببندند.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . انبياء/ 92.
[2] . شوري/ 13.
پدیدآونده :روح الامين کلباسی