و لذا تسليم هر فرسايشي به نام زندگياي كه حاكمان غير معصوم پديد آورده اند، مباش و خود را تسليم اين پوسيدنها مگردان و در جهنّم يأس، بيخود، خود را مسوزان، زيرا كه آرزوي داشتن زندگي مطابق با فطرت، فقط يك آرزو نيست، بلكه يك حقيقت ممكن است كه بالأخره اجتماع، در بلوغ خود با حاكميت انسان كامل اداره ميشود و نبايد ممكن را ناممكن بپنداري و تسليم روزمرّگي ها شوي و از عطش - يعني نياز به آب- باز بماني، بدون يافتن آب.
چرا ما بايد منتظر باشيم؟ و انتظار چه تأثيري در زندگي ما دارد؟ انتظار كشيدن و منتظر بودن يك فايده و نتيجه بزرگ دارد و آن اين كه خشنودي حضرت حجّت(عج) را به دنبال دارد. اين وعده بزرگ خداست كه يك امام معصوم براي ما ميآيد، حالا اگر ما منتظر امام زمان(عج) باشيم، اوّلاً؛ حرف خدا را قبول كردهايم، ثانياً؛ قدرت اسلام را پذيرفته ايم و به آن ايمان آورده ايم.
يعني اسلام قدرت دارد كه يك انسان كامل به صحنه بياورد و به كمك آن حضرت، نور اسلام همه جهان را فراگيرد و عدل را حاكم كند. اين منتظر بودن، دليل دينداري ماست ولي اگر كسي كوتاه بيايد، معلوم ميشود كه اسلام را هنوز نشناخته است. منتظر بودن يعني پذيرفتن حكم خدا. خود اين مسئله عقيدة پسنديده اي است.
